Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

ΑΝΟΚισμός: ανώτατο στάδιο του καριερισμού

Στο διάστημα που μεσολάβησε από την τελευταία Γενική Συνέλευση έχει ενταθεί στον δημόσιο διάλογο του συλλόγου μας μια αντιπαράθεση για στρατηγικά ζητήματα που διαχρονικά απασχολούσαν το φοιτητικό κίνημα. Αφενός ποιο είναι εκείνο το πανεπιστήμιο το οποίο μπορεί με επάρκεια να καλύψει τις ανάγκες της νεολαίας και της κοινωνίας και αφετέρου ποια είναι εκείνα τα μέσα με τα οποία το φοιτητικό κίνημα μπορεί να το πετύχει. Η ΑΝΟΚ όπως και η ΔΑΠ μέσα από τις τοποθετήσεις τις πήρε αρκετά ξεκάθαρη θέση πάνω στο ζήτημα. Το ελληνικό πανεπιστήμιο θα πρέπει να μιμηθεί τα αντίστοιχα των «αναπτυγμένων» χωρών της ΕΕ και να «εξευρωπαϊστεί». Σε αυτό το ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο δεν χωράνε ιδεολογίες αλλά μόνο ο «ακαδημαϊσμός» (βλ τοποθέτηση ότι έχουμε αριστερούς, δεξιούς, κόσμο του ΝΑΙ και του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα) και ως εκ τούτου οι σύλλογοι πρέπει να κάνουν δημιουργικές προτάσεις, να εκλέγουν πεφωτισμένους εκπροσώπους  που θα διαπραγματεύονται και να εγκαταλείψουν πρακτικές επιβολής (ερώτηση στελέχους ΑΝΟΚ στην ΓΣ προς την Παρανομία – ΕΑΑΚ).

Τι είναι εν τέλει όμως αυτό το πολυπόθητο «ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο» ;

Η εμπειρία των άλλων χωρών έδειξε πως το όνειρο της ΑΝΟΚ εν τέλει έγινε ο εφιάλτης για την μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας των ευρωπαϊκών χωρών και των ΗΠΑ η οποία ειδικά εν μέσω κρίσης δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στην επιβολή διδάκτρων και στην ανυπαρξία μέριμνας.  Συγκροτήθηκε με αυτό τον τρόπο ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, εκείνο το κέντρο που θα αναλάβει την προετοιμασία της αυριανής επιστημονικής, οικονομικής, νομικής και πολιτικής ελίτ αφενός και την εξαγωγή ενός σαφώς μικρότερου σε σχέση με παλιότερα ποσοστού ακραία εξειδικευμένων και ημιμαθών εργαζομένων. Ένα πανεπιστήμιο απόλυτα προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, στείρα ακαδημαϊκό (αλλά και με αρκετή «ιδιωτική πρωτοβουλία» να παρεμβαίνει στο εσωτερικό του), που  μετατρέπει τη γνώση σε εμπόρευμα και μαθαίνει τους φοιτητές να σκέφτονται επιχειρηματικά και ανταγωνιστικά, που θα δίνει πτυχία με αποστοιχισμένα επαγγελματικά δικαιώματα και αποδεσμευμένα από την εργασιακή προοπτική, που εν τέλει θα λειτουργεί ως ένα βιομηχανικό κέντρο παραγωγής λειτουργικής και ακίνδυνης γνώσης. Σε αυτά τα πλαίσια ο αυταρχισμός και η εντατικοποίηση είναι οι καλύτεροι εγγυητές του να μην χαλάσει αυτό το καλοκουρδισμένο ρολόι.

Οι συνάδελφοι όμως της ΑΝΟΚ γοητεύονται ιδιαιτέρως και από τα νεοφιλελεύθερα αξιακά πρότυπα...

Καριερισμός και ατομικίστικη αντίληψη

Στην τελευταία εκδήλωσή που πραγματοποίησαν, παρουσιάζουν ως ένα από τα αδιαμφισβήτητα επαγγελματικά προσόντα του ομιλητή το γεγονός πως «έχει διατελέσει συνήγορος υπεράσπισης σε υποθέσεις μείζονος σημασίας όπως εκείνη της Χρυσής Αυγής». Υπεραμύνθηκαν δε σθεναρά της επιλογής να χτίζει κάποιος την καριέρα του υπερασπιζόμενος μέλος (και μάλιστα ενεργό) μιας φασιστικής και εγκληματικής συμμορίας με αποδεδειγμένα αυστηρή και κάθετη δομή, με την οποία ο εν λόγω φασίστας ψυχίατρος έχει μακρόχρονη σχέση και του οποίου την «επιστημονική» σφραγίδα φέρουν τα όπλα και οι ψυχιατρικές απαλλακτικές γνωμοδοτήσες των γνωστών μισανθρώπων της Χρυσής Αυγής.

Δε θα μπούμε στον κόπο να κρίνουμε τον εν λόγω καριερίστα δικηγόρο, αλλά θα αναδείξουμε με σαφήνεια (και εκεί ακριβώς στόχευε και η παρέμβαση φοιτητών και συλλογικοτήτων στην εκδήλωση με τον συγκεκριμένο ομιλητή) την ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση της ΑΝΟΚ κάτω από το νομικίστικο πέπλο. Και αυτή είναι πως οι συνάδελφοι της ΑΝΟΚ αντιλαμβάνονται τη δικηγορία ως μια αρένα επιβίωσης του πιο πρόθυμου, του πιο πρόθυμου να ανέλθει προσωπικά πατώντας επί πτωμάτων, να επιβιώσει εις βάρος του άλλου με μια κτηνωδώς ατομικίστικη αντίληψη της ζωής, να ανεβάσει τις «μετοχές» του στην αγορά εργασίας έρποντας και κλείνοντας τα μάτια στην κοινωνική αδικία.

Την ίδια τάση του επιβιωτισμού εκφράζουν όπως και το περίφημο ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο πανεπιστήμιο που ευαγγελίζονται (όπου οι φοιτητές και οι απόφοιτοι καταρτίζονται και επανακαταρτίζονται-χωρίς συλλογικά κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα-χωρίς εργασιακή προοπτική), οι πορείες του «Μένουμε Ευρώπη»  που συνήθιζαν να συχνάζουν το καλοκαίρι του δημοψηφίσματος μαζί με τα στελέχη της ΔΑΠ και η ίδια η Ε.Ε. της οποίας τον νομικό πολιτισμό θαυμάζουν που κλείνει συμφωνίες μνημεία ρατσισμού με την κυβέρνηση του Τσίπρα και του μακελάρη Ερντογάν, που υψώνει τείχη και ευρωπαϊκά απαρτχάιντ στα εδάφη της, που προχωράει σε πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και στηρίζει την ανοιχτά φασιστική κυβέρνηση του Κιέβου.

Και το κερασάκι στην τούρτα :

Όλο αυτό το πολιτικό – αξιακό εποικοδόμημα δεν θα σεβόταν τον εαυτό του αν δεν έμπαινε στην αγαπημένη πρακτική κάθε αστικής συνδικαλιστικής δύναμης. Συναλλαγή και (αμοιβαία επωφελείς φανταζόμαστε) δοσοληψίες με το ντόπιο κεφάλαιο.
Είναι δύσκολο να μην σχολιάσει κάποιος την χορηγία της εκδήλωσης του Σαββάτου που διοργανώνει η ΑΝΟΚ. Και μάλιστα με μία από τις περίφημες εργασιακές γαλέρες της εστίασης στην Κομοτηνή με συνεχείς καταγγελίες για παρακρατήσεις πουρμπουάρ και μεροκαμάτων και τρομοκρατία σε βάρος των εργαζομένων. Να υποθέσουμε πως το know-how το άντλησε η ΑΝΟΚ από τις γνωστές δοσοληψίες της ΔΑΠ με επιχειρήσεις και την τοπική μαφία της πόλης ;

Προσωπική πολιτική

Τέλος να μην ξεχνάμε και τον τελικό προορισμό του καθενός «άριστου» που μπαίνει εν τέλει στον στίβο της αστικής πολιτικής. Είναι γνωστά τα σουαρέ της ΑΝΟΚ με τη κοσμήτορα και η αντίληψή της πως μέσα από τον ατομικό δρόμο και μια χούφτα πεφωτισμένων φοιτητών που θα συνδιαλέγονται με το καθηγητικό σώμα και μεγαλοδικηγόρους (συμπληρώνοντας παράλληλα και το προσωπικό βιογραφικό τους) μπορούν να λυθούν τα προβλήματα των φοιτητών.

Οι τοίχοι της σχολής όμως που δεν είναι ακόμη όλοι όμορφοι και γκρι και η μετάφραση του site της σχολής στα γερμανικά μάλλον δε συγκαταλέγονται στα προβλήματα των φοιτητών, αλλά στην επικοινωνιακή ατζέντα της ΑΝΟΚ. Θεωρούμε πως μάλλον απασχολούν περισσότερο τους φοιτητές το αντιασφαλιστικό έκτρωμα που πετάει εκτός επαγγέλματος χιλιάδες δικηγόρους, οι εργασιακές συνθήκες ζούγκλας που επικρατούν και η περίφημη οδηγία Μπολκενστάιν  περί απελευθέρωσης του επαγγέλματος, η νέα αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση υπό τις επιταγές της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ και φυσικά η έμπρακτη αλληλεγγύη από τα κάτω απένατι στους πρόσφυγες που εκτοπίζει η ιμπεριαλιστική πολεμική μηχανή και φυλακίζει η «πολιτισμένη» Ε.Ε. Αλλά αυτά δεν είναι ζητήματα ακαδημαϊκά και δεν απασχολούν την ΑΝΟΚ λογικά.

Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν, αυτή η σάπια αντίληψη της ατομικής επιβίωσης και του καριερισμού προκαλεί δυσωδία. Αυτή τη δυσωδία συγκεκριμένα που προσπαθεί να κρύψει ο  χρεωκοπημένος νεοφιλελεύθερος παλαιοκομματισμός με το ωραίο και φανταχτερό περιτύλιγμα του «νέου» και «ανεξάρτητου».


Δε θέλουμε «πετυχημένους» δικηγόρους που θα χτίζουν καριέρα υπερασπιζόμενοι ναζήδες, ούτε «άριστους» νομικούς εκπροσώπους τραπεζών που θα παίρνουν το σπίτι της γιαγιάς. Θέλουμε δικηγόρους αγωνιστές, δίπλα σε απολυμένους εργαζόμενους και διωκόμενους φοιτητές, δίπλα σε πρόσφυγες και μετανάστες, δίπλα σε όσους χάνουν τα σπίτια στους πλειστηριασμούς από τα κοράκια των τραπεζών, δίπλα σε όσους διώκονται από το κράτος και έρχονται αντιμέτωποι με την καταστολή του. Θέλουμε δικηγόρους που στέκονται απέναντι στις ηγεσίες των μεγάλων Δικηγορικών Συλλόγων και του συνδικαλισμού της «εξαίρεσης» και μάχονται για τις ανάγκες και τα αιτήματα της μεγάλης μάζας των μαχόμενων δικηγόρων, γιατί εργοδότες και εργαζόμενοι δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα. Θέλουμε εν τέλει δικηγόρους μαζί μας στον αγώνα για την απελευθέρωση της κοινωνίας από το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα.