Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Ένα αντίο και μια υπόσχεση στο συμφοιτητή μας Βαγγέλη Γιακουμάκη

 *

Δεν θα σιωπήσουμε ποτέ !

                Ένας συμφοιτητής μας είναι νεκρός. Για οποιον αξιώνει να λέγεται άνθρωπος η δολοφονία αυτή δεν μπορεί να είναι μία ακόμα στατιστική, και ας είναι αυτοί οι νεκροί πολλοί. Καθένας απο αυτούς με την μοναδικότητα του και όλοι μαζί είναι εδώ παρόντες σαν υπενθύμιση της σήψης και της ανελευθερίας αυτής της κοινωνίας . Δεν αρκεί η οργή πόσω μάλλον μια συγκαταβατική θλίψη , είναι χρέος μας προς τον Bαγγέλη να σταματήσουμε να σωπαίνουμε , ειναι χρέος προς τον εαυτό μας να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Να διαλέξουμε την ζωή και όχι την επιβίωση της άλλης μιας μέρας φορτωμένοι με σιωπή ,αφήνοντας πίσω μας οτιδήποτε ανθρώπινο !
                Παράλληλα με την κοινωνική εξαθλίωση των μνημονίων και της ανελευθερίας, του ακήρυχτου πολέμου των λίγων πάνω στους πολλούς ανθεί ο επιβιωτισμός και η περιθωριοποίηση σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο . Σε ένα τέτοιο περιβάλλον που εξοντώνει βιολογικά (αυτοκτονίες , δολοφονίες κτλ ) και ψυχολογικά η κυρίαρχη στάση λέει "κοίτα την δουλειά σου, εσένα τι σε νοιάζει; " αλλά και " εσύ μπορείς να τα καταφέρεις αρκεί να γίνεις καλύτερος και ανταγωνιστικότερος απο τους άλλους " .Απαραίτητη προϋπόθεση η κοινωνική αποδοχή και η εναρμόνιση με τα κυρίαρχα πρότυπα συμπεριφοράς .Καμία διαφορετικότητα δεν είναι αποδεκτή έξω απο τα στενά αυτά όρια.Έχεις να κάνεις έτσι μια επιλογή ή να προσποιηθείς οτι ζεις μια ζωή που δεν διάλεξες να σιωπήσεις καταπιέζοντας τον εαυτό σου ή να τιμωρηθείς -περιθωριοποιηθείς φτάνοντας όπως φαίνεται μέχρι και στην βιολογική σου εξόντωση. Αυτην την επιλογή αντιμετώπιζε ο Βαγγέλης κάθε μέρα , αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.
                O Βαγγέλης με καταγωγή απο ένα χωριό της Κρήτης φοιτούσε τα τελευταία 2 χρόνια στην Γαλακτοκομική σχολή Ιωαννίνων. Η ζωή του εκεί όπως αποκαλύφθηκε αργότερα ήταν μια καθημερινή κόλαση. Μια ομάδα τραμπούκων με φυσική και ψυχολογική βία καθημερινά απαιτούσε ο Βαγγέλης να εναρμονιστεί με τα πρότυπα του νταή "άντρα" που όπως έλεγαν "ταιριάζει στην Κρήτη". Ο Βαγγέλης αρνούμενος να απορρίψει την διαφορετικότητα του το πλήρωσε με την ίδια του την ζωή. Οι δολοφόνοι του μπορούν πια να είναι περήφανοι για το έργο τους και μαζί τους όλοι εκείνοι που ήξεραν και σιώπησαν υπακούοντας στα κάθε είδους "κοίτα την δουλειά σου " . Αλλα η ιστορία δεν σταματά εδώ .Ενω η εξαφάνιση του δηλώθηκε στις 6 Φεβρουαρίου πολύ νωρίτερα είχαν ακουστεί διαμαρτυρίες για την συμπεριφορά αυτή των υπανθρώπων. Καταγγελίες που ο βουλευτής της ΝΔ Μαρκογιαννάκης φρόντιζε μέσω της θέσης του να μείνουν στην αφάνεια υπηρετώντας όπως φαίνεται επάξια κάθε φάσμα της κοινωνικής σήψης απο την εξαθλίωση των μνημονίων μέχρι το σκοτάδι του ρατσισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού. O επίλογος της ιστορίας αυτής ανήκει στην οικογένεια του θύματος . Κάλυψη μέσω του διαδικτύου στους τραμπούκους του Βαγγέλη με το "αφήστε ήσυχα τα παιδιά" , αρνούμενοι μέχρι τέλους να καταθέσουν στον ανακριτή για την εξαφάνιση του παιδιού τους. Προφανώς η διαφορετικότητα του Βαγγέλη ήταν για τους ίδιους μια ντροπή που έπρεπε να μείνει μυστική , μια ντροπή που εκ του αποτελέσματος ήταν πάνω και απο την αξία της ίδιας του της ζωής . Έτσι φτάσαμε στην είδηση που μένει στην απλότητα της να θυμίζει τις βαριές ευθύνες όλων μας " Ο εικοσάχρονος φοιτητής Βαγγέλης Γιακουμάκης, που είχε εξαφανιστεί από τις 6/2/2015,  βρέθηκε νεκρός σε περιοχή πέριξ της πανεπιστημιακής σχολής στην οποία φοιτούσε στα Ιωάννινα. Έφερε τραύμα στο δεξί του χέρι, ενώ δίπλα του βρέθηκε ένα μαχαίρι "
         Είτε πρόκειται για αυτοκτονία είτε για δολοφονία, είμαστε οργισμένοι για τα βασανιστήρια τα οποία υπέστη ο Βαγγέλης από συμφοιτητές του στη φοιτητική εστία όπου διέμενε και τα οποία βγήκαν στη δημοσιότητα από συγκάτοικο του παιδιού. Για τη ψυχολογική κακοποίηση που υπέστη ένας άνθρωπος, επειδή, ανεξάρτητα από το αν ήταν ομοφυλόφιλος ή όχι, δεν ταίριαζε στα κυρίαρχα κανονιστικά πρότυπα συμπεριφοράς που προάγει μία κοινωνία που δεν ανέχεται οτιδήποτε το «διαφορετικό». Για την κάλυψη που φαίνεται ότι έχουν τα ανθρωπόμορφα κτήνη που εξευτέλισαν την αξιοπρέπεια ενός νέου ανθρώπου από βουλευτή της ΝΔ, όμοια με την κάλυψη που απολάμβαναν τόσα χρόνια από κράτος και παρακράτος ναζιστικές -φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές στις κυβερνητικές θέσεις και τις κρατικές υπηρεσίες. Για τη σιωπή που βασίλευε τόσο καιρό στη φοιτητική εστία από ιθύνοντες και διαμένοντες. Κυρίως για την συνεχιζόμενη αναπαραγωγή από την ελληνική οικογένεια και όλη την κοινωνία της ομοφοβίας, του σεξισμού, της ξενοφοβίας και κάθε άλλης ρατσιστικής και φασιστικής νοοτροπίας που πνίγει τη διαφορετικότητα και την ελευθερία.Εν τέλει για το ίδιο το σύστημα τον καπιταλισμό που βολικά αναπαράγει κάθε είδους διακρίσεις και κοινωνικούς αυτοματισμούς! 
          Η κάθε μία, ο κάθε ένας μας και όλοι μαζί έχουμε ευθύνη να μην κάνουμε βήμα πίσω απέναντι σε κρούσματα βίας ενάντια σε ομοφυλόφιλους, διεμφυλικούς, γυναίκες και μετανάστες, σε άτομα με ειδικές ανάγκες και «ψυχικά νοσούντες». Έχουμε καθήκον να κόψουμε από τη ρίζα το φασισμό και το ρατσισμό. Επιμένουμε να απλώνουμε το χέρι της συλλογικότητας ,να συζητάμε και να αντιστεκόμαστε σε κάθε αδικία οποιασδήποτε μορφής ! Γι αυτό οφείλουμε μια συγγνώμη στον Βαγγέλη και στον εαυτό μας που δεν καταργήσαμε τις σιωπές ,που δεν έχουμε αλλάξει ακόμα αυτόν τον κόσμο ώστε να ήταν και αυτός μέρος του  . Αλλά και μια υπόσχεση :
                                            
                                           ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ

*αναδημοσίευση από ΠΑΦ-ΕΑΑΚ

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΝΟΜΙΚΗΣ 18/03

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ


4 μήνες πέρασαν από την τελευταία Γενική Συνέλευση και όμως είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η υπερψήφιση του πλαισίου της ΔΑΠ δεν συνέβαλε σε καμία περίπτωση στην επίλυση των φοιτητικών μας προβλημάτων.

Εδώ και 2 μήνες που έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρατηρούμε ότι τα προβλήματα που ταλανίζουν το Πανεπιστήμιο παραμένουν στο έπακρον. Πρόσφατα μάθαμε πώς το Υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε να ‘’κόψει’’ το αποθεματικό του Πανεπιστημίου Κρήτης (το οποίο εδώ και χρόνια χρησιμοποιούσε για τη σίτιση των φοιτητών) και να τα δώσει για την αποπληρωμή του χρέους. Φαίνεται λοιπόν ότι για άλλη μία φορά οι υποσχέσεις της κάθε κυβέρνησης  θα μένουν υποσχέσεις και οι τούμπες θα ακολουθούν η μία την άλλη.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική που ακολουθούν δεν τρέφουμε αυταπάτες περί "συμμαχιών" με το Υπουργείο και την Κυβέρνηση όπως χαρακτηριστικά τονίζουν άλλοι. Αντίθετα πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα μέσα από ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα που θα οργανωθεί μέσα από τις γενικές του συνελεύσεις, τώρα που έχει φύγει η ακροδεξιά σαβούρα, να επιβάλλουμε αιτήματα που χρόνια παλεύουμε για αυτά ως φοιτητές.


  • ·        άμεση κατάργηση νόμου Διαμαντοπούλου
  • ·     καμία διαγραφή φοιτητή, επαναφορά όλων των διαγραφέντων, κανένα όριο στις σπουδές μας (ούτε 2ν ούτε ν+2)
  • ·        άμεση επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου
  • ·        κατάργηση Συμβουλίων Διοίκησης 
  • ·   κλείσιμο της ιδιωτικής νομικής στην Κρήτη και κάθε άλλης ιδιωτικής σχολής  (η λειτουργία των οποίων ορίζεται από την Ε.Ε. με σκοπό την ισότιμη αναγνώρισή τους και την υποβάθμιση των πτυχίων μας)
  • ·        αύξηση κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία

    ü      σίτιση και στέγαση για όλους.
    ü   Άμεσα η κάτω λέσχη να περάσει στα χέρια του Πανεπιστημίου, φαγητό για όλους τους φοιτητές.
    ü   Οι αχρησιμοποίητες μαθητικές εστίες στο κέντρο της πόλης να στεγάσουν συμφοιτητές μας.
    ü   Συγγράμματα, κώδικες και πρακτικά θέματα για όλα τα μαθήματα.
    ü   Συνεχής ενημέρωση της βιβλιοθήκης της σχολής μας με βιβλία και περιοδικά (Από το 2004 δεν έχει αγοραστεί ούτε ένα βιβλίο!)


Η συμμετοχή κάθε φοιτήτριας και κάθε φοιτητή στην γενική συνέλευση είναι επιτακτική με σκοπό να αποφασίσουμε μαζικά και αμεσοδημοκρατικά κάνοντας πέρα φοιτητοπατέρες, κάνοντας πέρα την λογική της αποπολιτικοποίησης, της απάθειας και της αναμονής που διακατέχει τον σύλλογο τον τελευταίο καιρό. Τα συμφέροντα μας θα τα υπερασπιστούμε μόνο εμείς μέσα από αγώνες και κινητοποιήσεις στην συνέλευση και όχι μέσα από πελατειακές σχέσεις, φιλίες της μίας ψήφου και εκδρομές στην Κωνσταντινούπολη. Δεν είμαστε ούτε εμμονικοί ούτε γραφικοί που καλούμε συνελεύσεις δίχως λόγο, τα προβλήματα τα βλέπουμε κάθε μέρα στην σχολή όχι να μειώνονται αλλά να αυξάνονται και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται είτε τυφλός είναι είτε εθελοτυφλεί. Ακριβώς για αυτό τον λόγο καλούμε τον σύλλογο να δραστηριοποιηθεί και να επιβάλλει τις ανάγκες του, αντί να πάμε για έναν ίδιο κοινότυπο καφέ ας συζητήσουμε και ας αποφασίσουμε συλλογικά μαζί με τους συναδέλφους μας για το εάν θέλουμε ένα μέλλον που θα περιλαμβάνει διαγραφές, υποχρηματοδότηση, δίδακτρα ή όχι;


Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ


Φίλε συμφοιτητή-συμφοιτήτρια, δυστυχώς όντας μαθητής τα προηγούμενα χρόνια η καθημερινότητά σου περιοριζόταν στο ‘’επιτυχημένο’’ τρίπτυχο: σχολείο-φροντιστήριο-διάβασμα.


Τώρα πια όμως, ως φοιτητής έχεις το χρόνο και την ευκαιρία, -πέρα από την παρακολούθηση των μαθημάτων και το διάβασμα που θα σου χαρίσει το πολυπόθητο(!) πτυχίο- να έρθεις σε επαφή με ερεθίσματα που θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και την καλλιέργεια του πνεύματός σου. Με λίγα λόγια να έρθεις πιο κοντά στην περίφημη παιδεία
Δεν έχουμε σκοπό βεβαίως να προβούμε σε ανάλυση της έννοιας της παιδείας και του τι προσφέρει!


Ως ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ όμως πιστεύουμε και παλεύουμε για ένα Πανεπιστήμιο ζωντανό, ανοιχτό στους φοιτητές και την κοινωνία που θα ξεπερνά τη σχολική νοοτροπία, θα αποτελεί εστία προβληματισμού για την κοινωνία μας και των
προβλημάτων της αλλά κυρίως πηγή ενός αέρα αλλαγής και ανατροπής, αγώνων και συλλογικών διεκδικήσεων!


Έτσι, στα πλαίσια της πολιτικής παρέμβασής μας στη σχολή δε θα μπορούσε να λείπει η ΤΕΧΝΗ, η οποία όχι μόνο τέρπει αλλά συγκινεί, προβληματίζει, κινητοποιεί με πολύ άμεσο τρόπο.

Αυτός είναι και ο στόχος των κινηματογραφικών μας προβολών στο χώρο την Νέας Νομικής επιδιώκοντας η σχολή να μην είναι ταυτόσημη μόνο με μαθήματα, κούραση και άγχος αλλά ένας διαδραστικός, πολύπλευρος ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ.

ΕΚΛΟΓΕΣ 2015- ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΜΕΤΑ


Στις 25 του Γενάρη ο λαός γύρισε την πλάτη στις πολιτικές των ΔΝΤ,ΕΕ,ΕΚΤ που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι οποίες εξαθλίωσαν τον λαό, οδήγησαν σε αυτοκτονίες, λιποθυμίες σε σχολεία λόγω ασιτίας, διέλυσαν την τριτοβάθμια εκπαίδευση και έφεραν τα 2/3 του λαού κάτω από το όριο της φτώχειας. Μπροστά στην κατάσταση αυτή οι περισσότεροι στραφήκαν προς μία ψήφο σε <<αντιμνημονιακή>> τροχιά, ιδίως στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα με αριστερές καταβολές, ελπίζοντας προς μία ελάφρυνση της υπάρχουσας κατάστασης. Από την άλλη, άκρως θλιβερή, βεβαίως, η παρουσία της Χρυσής Αυγής ως τρίτο κόμμα, παρότι με πεσμένα τα ποσοστά. Δεν υπάρχει σήμερα η δικαιολογία περί άγνοιας. Πλέον όσοι στηρίζουν τους ναζιστές θα αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι και θα μας βρίσκουν κάθε στιγμή απέναντι τους.

Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης με το οποίο κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές και αποτελεί προγραμματική του βάση δεν αποτυπώνει επουδενί τις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας και των εργαζόμενων, απλά αποτελεί μία μικρή ελάφρυνση της υπάρχουσας ακραίας φτώχειας. Ακόμα όμως και αυτό το light πρόγραμμα βλέπουμε σήμερα ότι είναι ανεφάρμοστο μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια που επιβάλλει η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. των οποίων ακρογωνιαίος λίθος είναι οι πολιτικές λιτότητας και αφαίμαξης του λαού προκειμένου να βγεί το κεφάλαιο αλώβητο από την κρίση. Το γεγονός αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την στάση που κρατάνε σήμερα στην διαπραγμάτευση τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. τα οποία εμμένουν στην λογική της φτωχοποίησης των λαών. Παρατηρούμε ότι δεν κάνουν βήμα πίσω όχι σε ένα πλαίσιο διαγραφής του επονείδιστου χρέους αλλά δεν δέχονται ούτε καν την ελάφρυνση κομματιών της κοινωνίας που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από την καπιταλιστική κρίση. Ερωτηματικά γεννιούνται αμέσως πως ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τα στραβά μάτια τόσο καιρό και συνεχίζει να μιλάει για μία Ε.Ε. των λαών αγνοώντας τις συνθήκες που περιγράφουν ένα πλαίσιο που ευνοεί μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Πέρα από την κατάσταση στα οικονομικά θέματα η κυβέρνηση συνεχίζει να εθελοτυφλεί και σε κοινωνικά ζητήματα που ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή της αριστεράς, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα κολαστήρια κέντρα κράτησης των μεταναστών που οδήγησαν μόλις την προηγούμενη βδομάδα στην 3η συνεχόμενη αυτοκτονία στην Αμυγδαλέζα. Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε και η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ προτείνοντας για ΠτΔ ,αν έχουν τον θεό τους, τον Προκόπη Παυλόπουλο υπουργό εσωτερικών τον Δεκέμβρη του ‘08 και στέλεχος επί σειρά ετών της Ν.Δ.

Δυστυχώς η κυβέρνηση με το καλημέρα κιόλας επέλεξε τον δρόμο της υποταγής. Στο μέιλ Βαρουφάκη αναγνωρίζεται πλήρως το ληστρικό χρέος που έχει στις πλάτες του ο ελληνικός λαός και τονίζεται ότι δεν θα γίνει καμία μονομερή ενέργεια από την μεριά της κυβέρνησης. Χαώδης η διάσταση από τις εξαγγελίες περί διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους αυτού και άμεση αποκατάσταση των αδικιών. Άλλωστε, όπως τόνιζε το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, μνημόνιο και δανειακή σύμβαση αποτελούν το ένα και το αυτό, διάκριση μεταξύ τους δεν υπάρχει. Όποιες φωνές προσπαθούν τώρα να μας πείσουν ότι είναι δύο διαφορετικά πράγματα, θα έπρεπε να γνωρίζουν την λατινική παροιμία scripta manent, verba volant και να μην γελοιοποιούνται.

Προφανώς και όλες αυτές οι πολιτικές εξελίξεις δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστη την κατάσταση στο Πανεπιστήμιο μιας και δεν αποτελεί μια ξεκομμένη οντότητα αλλά βρίσκεται σε άμεση αλληλεπίδραση με την κοινωνία. Μέχρι πρότινος, το φοιτητικό κίνημα αναμετρήθηκε με αντεκπαιδευτικούς νόμους που διέλυαν το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο με μεταρρυθμίσεις τύπου ανώτατο όριο φοίτησης(ν+2), διαγραφές συμφοιτητών μας ,εντατικοποίηση των σπουδών, τέλος στην όποια φοιτητική μέριμνα(φοίτηση, στέγαση, μεταφορά),μεταρρυθμίσεις που συνοψίστηκαν στον νόμο Διαμαντοπούλου και ήρθαν να εφαρμοστούν με την εισαγωγή του οργανισμού. Οι εξαγγελίες του νέου υπουργού παιδείας για καμία διαγραφή φοιτητή, για κατάργηση των συμβουλίων ιδρύματος, αν και βαδίζουν προς μία θετική κατεύθυνση, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ελεημοσύνη μιας καλής αριστερής κυβέρνησης, όπως θέλουν κάποιοι να τα παρουσιάσουν, αλλά κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος το οποίο μέσα από αγώνες με συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις υπεραμύνθηκε τον δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστήμιο από την αβυσσαλέα επίθεση που του εξαπολύθηκε. Ανεξάρτητα από την όποια κυβέρνηση ο ρόλος του φοιτητικού κινήματος δεν αλλάζει ούτε επαναπροσδιορίζεται, αλλά παραμένει σταθερός και αμετάκλητος. Περνάει μέσα από την πάλη για παιδεία στα μέτρα των αναγκών μας και κινητοποίηση γύρω από ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα.

Ως ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ θεωρούμε ότι δεν υπάρχει στιγμή ούτε για εφησυχασμό ούτε για αδράνεια. Είναι ανάγκη να σπάσουμε την λογική της ανάθεσης που έχει καλλιεργηθεί τον προηγούμενο καιρό και να απαιτήσουμε συνθήκες σπουδών όχι μόνο αξιοπρεπείς αλλά και όπως τις οραματιζόμαστε. Δεν αναμένουμε ούτε δευτερόλεπτο για παραχωρήσεις τύπου <<θα>> που έχει υποσχεθεί η νέα κυβέρνηση. Πιστεύουμε ότι το φοιτητικό κίνημα πρέπει να επιβάλλει τα θέλω του όπως έχει κάνει στο παρελθόν μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Ήρθε η ώρα να ρίξουμε τον νόμο-έκτρωμα Διαμαντοπούλου που έχει διαλύσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση αφήνοντας τα ιδρύματα δίχως χρηματοδότηση, έρμαιο στα χέρια των επιχειρήσεων, όπως άλλωστε προβλέπουν και οι συνθήκες της Ε.Ε. που σχετίζονται με την παιδεία. Ένα πρώτο βήμα είναι η απομόνωση των γαλάζιων τσάτσων που λυμαίνονται τόσα χρόνια το πανεπιστήμιο, καλλιεργούν την απολιτικοποίηση του συλλόγου και μας βλέπουν ως κινούμενες ψήφους οι οποίες θα ενδώσουν με ένα-δύο κερασμένα ποτά και πού και πού τα γλυκά μάτια. Αυτοί που παρουσιάζονται ως πρώτη δύναμη δεν έχουν καταφέρει τίποτα απολύτως για το κάλο των φοιτητών , πάρα τις σχέσεις διαπλοκής που έχουν με ορισμένους καθηγητές και πρυτανικές αρχές, παρά μόνο να υποστηρίζουν τα αντεκεπαιδευτικά μέτρα που έφερναν για το πανεπιστήμιο οι ανέκαθεν κυβερνήσεις τους οι οποίες μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Μέτρα που προβλέπουν μπάτσους μέσα στους χώρους του Πανεπιστημίου, ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, δίδακτρα σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, όλα θυσιασμένα στο βωμό του κέρδους.

Επειδή όμως όσοι συμμετέχουμε στο σχήμα της Παρανομίας δεν αποτελούμε ούτε εντεταλμένοι κόμματος ούτε έχουμε φυσικά το αλάθητο του Πάπα καλούμε όποιον φοιτητή και φοιτήτρια προβληματίζεται σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί αυτή την στιγμή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και στην κοινωνία να έλθει στο σχήμα που θα πραγματοποιηθεί Τετάρτη 4 Μαρτίου στον χώρο της Νέας Νομικής. Έτσι θα μπορέσουμε να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε πώς θα κινητοποιήσουμε τον σύλλογο το επόμενο διάστημα θέτοντας ως στόχο μια νέα γενική συνέλευση την ώρα και που το υπουργείο θα ανοίγει τον αποκαλούμενο δημόσιο διάλογο για την παιδεία με σκοπό να απαιτήσουμε την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα προασπίζει το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο. Μακριά από την είσοδο επιχειρήσεων και μπάτσων στις σχολές, μακριά από τιμωρητικές λογικές όπως οι διαγραφές συμφοιτητών μας και το ανώτατο όριο σπουδών, όπου επιδεινώνονται και από κομπλεξικούς καθηγητές που κόβουν σε κάθε εξέταση ποσοστά ανήκουστα(80% + των φοιτητών). Είναι σαφές βέβαια ότι αυτά επιτυγχάνονται μόνο μέσα από τον συλλογικό δρόμο, μέσα από τον δρόμο των γενικών συνελεύσεων, τον δρόμο της πάλης και της επιβολής των αναγκών μας.