Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Αξιολόγηση από ποιόν και για ποιούς;


Η αξιολόγηση φαντάζει μια ιδανική λύση μπροστά σε μια οποιαδήποτε δυσχερή κατάσταση .Με άλλα λόγια να προσδιορίσουμε την ποιότητα αυτής της κατάστασης με συγκεκριμένα «αντικειμενικά» κριτήρια ούτως ώστε να την υπερβούμε. Η αξιολόγηση ως έννοια έρχεται αρμονικά να δέσει με τον κυρίαρχο λόγο του αστικού μπλοκ εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια αλλά και διαφόρων καλοθελητών που υπεραμύνονταν της αναγκαιότητας να επικρατήσει «αξιοκρατία» στο «σκάρτο και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα». Πατώντας στις υπαρκτές αδυναμίες και τα ελλείμματα που έχει δημιουργήσει η κυρίαρχη ιδεολογία και οι πελατειακές σχέσεις εξαπέλυσαν το νέο γύρο της επίθεσης συνολικά στην εκπαίδευση, ο οποίος μεταφράστηκε φερ’είπειν στις κατώτερες βαθμίδες σε διαθεσιμότητες και πολλά κενά σε διδακτικές ώρες. Πριν από οποιοδήποτε μεγάλο ξεχαρβάλωμα το έδαφος λειαίνεται με μια σωτήρια «αξιολόγηση» η οποία αποτελεί και τη νομιμοποιητική βάση για ό,τι ακολουθεί… Έτσι επανέρχεται το ζήτημα και με το τρίτο μνημόνιο στο παν/μιο!

Με μια μικρή αναδρομή στην ιστορία του ελληνικού πανεπιστημίου βλέπουμε όμως πως η αξιολόγηση δεν είναι κάτι που έρχεται τώρα για πρώτη φορά. Το πρώτο βήμα έγινε με την υπογραφή της συνθήκης της Μπολόνια το 1999, όπου και συγκροτήθηκε και ο λεγόμενος Κοινός Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης (Κ.Ε.Χ.Α.Ε.), με στόχο να διασφαλιστεί αφενός μεν η διεθνής ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής ανώτατης εκπαίδευσης, αφετέρου δε η αποτελεσματική σύνδεση της ανώτατης εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας στην Ευρώπη. Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει ένα σύστημα ‘’βαθμολόγησης’’ και κατάταξης των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων (ranking).Νομοσχέδια επί νομοσχεδίων από το 2005 με σκοπό την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση σκόνταφταν στις άγριες διαθέσεις του φοιτητικού κινήματος .

Η αξιολόγηση διακρίνεται σε δύο φάσεις(όπως την είδαμε και το’14):Την  εσωτερική, τη λεγόμενη και αυτοαξιολόγηση που γίνεται από το ίδιο το ίδρυμα είτε με εκθέσεις-πορίσματα από τους καθηγητές(σχετικά με το πρόγραμμα σπουδών και την έρευνα) ή με ερωτηματολόγια που μοιράζονται κατά τη διάρκεια των μαθημάτων στους φοιτητές, οι οποίοι καλούνται εθελοντικά και ανώνυμα, μέσα από μια εντελώς εξατομικευμένη διαδικασία, να απαντήσουν σε συγκεκριμένες ερωτήσεις άλλων, άσχετα από τα δικά τους κριτήρια. Ο ερωτών δύναται να προκαθορίσει τις ερωτήσεις μόνο για τα ζητήματα  που θέλει να λάβει απαντήσεις και κατ’επέκτασιν να τις «αξιοποιήσει» κατά το δοκούν.(ερωτήσεις που δεν άπτονται ποτέ των αναγκών των φοιτητών)
Η β’φάση αφορά στην εξωτερική η οποία διενεργείται από την «αμερόληπτη» θεόπνευστη Α.Δ.Ι.Π(Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Ανώτατη εκπαίδευση).Πρόκειται για όργανο θεσμοθετημένο ή καλύτερα διορισμένο από το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας. Η ΑΔ.Ι.Π  έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο για τη συγκρότηση της 5μελούς επιτροπής «εμπειρογνωμόνων». Αυτή η «επιτροπή των σοφών» αφού επεξεργάσθεί τα πορίσματα της α’ εσωτερικής φάσης προχωρεί σε επιτόπια επίβλεψη στο ίδρυμα(παρακολούθηση μαθημάτων, ενδοσκόπηση στο πρόγραμμα σπουδών,επαφές με καθηγητές αλλά και φοιτητές της «αρεσκείας τους» αποφαίνεται για την υγεία του ασθενούς.

Εύκολα θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για μια «εποικοδομητική διαφανή διαδικασία από έγκυρους και έγκριτους αξιολογητές που αφουγκράζονται από πρώτο χέρι τα προβλήματα της ακαδημαϊκής κοινότητας ενσκήπτοντας σε κάθε σχολή και εξετάζοντας τα επιμέρους προβλήματα».Τα ερωτήματα που εγείρονται από μεριάς μας είναι το ποίος ορίζει αυτό το πεδίο της διαφάνειας, με ποιά κριτήρια, ποιά προβλήματα επιδιώκει να επιλύσει(και υπέρ τίνος);

Με άλλα λόγια από ποιούς τέλος πάντων γίνεται η περιβόητη αξιολόγηση με ποιόν σκοπό και για ποιους;

Στα κρίσιμα αυτά αυτά βοηθούν στο ν’απαντήσουμε και ‘μεις οι επί μονίμου βάσεως καχύποπτοι τα εξής δεδομένα:

Το πεδίο και τα «αντικειμενικά» κριτήρια με οποία διεξάγεται, έχουν οριστεί ευθύς εξ’αρχής
1)Η εξωτερική αξιολόγηση που βρίσκεται προ των πυλών και στο ΔΠΘ γίνεται με πλαφόν περικοπών 15% στις δαπάνες οποιοδήποτε και αν είναι το πορισμά της. Λαμβάνοντας υπ’όψιν τις περικοπές της τάξεως των 80% τα τελευταία 5 χρόνια και τις εκ νέου που προβλέπονται από το «αριστερό» μνημόνιο η έγκυρη αυτή διαδικασία έρχεται να «μαζέψει» και πάλι το περιττό λίπος. Το κρατούμε ως προς τους σκοπούς της και συνεχίζουμε…

2)Η αξιολόγηση περάν του ότι προβλέπεται από το τρίτο μνημόνιο θα αποτελέσει τη βάση της πρόταση του Υπουργού Παιδείας για το νεό ν/σ που βρίσκεται στα σκαριά για την προσεχή Άνοιξη τους ’16.Ένα ν/σ για το οποίο μας έχει προϊδεάσει ο Ν.Φίλης(βλ δηλώσεις περί αξιοποίησης εργαλειοθήκης ΟΟΣΑ) και θα βαδίζει στις ράγες των επιταγών της Ε.Ε και της συνθήκης της Μπολόνια με ό,τι προβλέπεται για κατακερματισμένα πτυχία και ένα πανεπιστήμιο κάτεργο με εντατικοποιημένα προγράμματα σπουδών μέσα στο οποίο θα διαπλάθονται οι αυριανοί πειθαρχημένοι, ευέλικτοι, αναλώσιμοι κομμένοι και ραμμένοι στις ανάγκες της αγοράς εργαζόμενοι.

3)Υπάρχει καταγεγραμμένη πείρα από αξιολογήσεις σε πλειάδα σχολών. Στην αξιολόγηση και τα πορίσματά της δεν υπάρχει λέξη για τις επείγουσες ανάγκες των φοιτητών, για το υπέρογκο κόστος των σπουδών από το πρώτο κι’όλας εξάμηνο. Ποίος θα περίμενε να ‘γίνει αυτό αφού το υποκείμενο της αξιολόγησης είναι υπεύθυνο και για τη δραματική κατάσταση που βιώνει το αμφιθέατρο;

Τίθεται εύσχημα ως εξής: Διερεύνηση της αρτιότητας και αποτελέσματος του παραγόμενου εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου(όπως ακριβώς τ’αναφέρει η ίδια η Α.ΔΙ.Π σχετικά με τους σκοπούς της). Με δική μας μετάφραση σύνδεση εκπαιδευτικής διαδικασίας, του προγράμματος σπουδών και των αποφοίτων με τις ανάγκες της αγοράς. Ένα ερευνητικό έργο που για’ναι άρτιο «επιτάσσει τη σύμπραξη  με τον επιχειρηματικό παράγοντα» είτε με ερευνητικά προγράμματα τα οποία θα εκπονούνται από επιχειρήσεις με τζάμπα εργατικό δυναμικό τους ίδιους τους φοιτητές αλλά και με τομές στο πρόγραμμα σπουδών ώστε ο φοιτητής να λαμβάνει εκείνες μόνον τις γνώσεις που θα’ναι κατάλληλες για τις επιδιώξεις των επιχειρήσεων.
Στο ζήτημα αυτό είναι άλλωστε νωπά τα πορίσματα από την αξιολόγηση στη Νομική ΕΚΠΑ που μεταξύ άλλων προβλέπει «εκπόνηση κοινού προγράμματος με το τμήμα Οικονομικών Επιστημών» ενώ αναγιγνώσκει ότι με το ισχύον πρόγραμμα σπουδών «δίνεται μεγάλη έμφαση στις λεπτομέρειες ενώ χρειάζεται μια γενικότερη εποπτεία του αντικειμένου».
Αυτό σχετίζεται μ’ένα πτυχίο-ξεπέταγμα με συμπίεση του προγράμματος Σπουδών με ολίγον από Νομική και Οικονομικά(πάντα χρήσιμα για το κεφάλαιο) στον α’κύκλο ούτως ώστε οι απόφοιτοι με πτυχία πολλών ταχυτήτων και  χωρίς κατοχυρωμένα συλλογικά επαγγελματικά δικαιώματα(και με όξυνση του ανταγωνισμού στις τάξεις τους) να ωθούνται στον επόμενο κύκλο στο να υπερειξειδικευτούν με master και διαρκή  επανακατάρτιση έναντι αδράς αμοιβής  για να’ναι «αξιοποιήσιμοι» στην παραγωγή.
Σε άλλα σημεία «μάλωνει» το τμήμα για υπεράριθμο αριθμό φοιτητών(οι επονομαζόμενοι ανενεργοί) που δεν ολοκληρώνουν έγκαιρα τις σπουδές τους προκαλώντας «δυσλειτουργίες στο πρόγραμμα σπουδων», διατύπωση που ανοίγει και πάλι τη συζήτηση περί διαγραφών.


Τι θα σημάνει όμως μια καλή ή κακή αξιολόγηση;

Μέσω της αξιολόγησης, εισάγεται η λογική του «καλού» και του «κακού» (όπου «καλός» σημαίνει και αποδοτικός, ανταγωνιστικός αλλά και υπάκουος), με τον μεν να ανταμείβεται και τον δε να τιμωρείται. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η αξιολόγηση πλέον είναι πλήρως εναρμονισμένη με τη χρηματοδότηση, τα αποτελέσματα δεν θέλει πολύ προσπάθεια για να τα φανταστούμε… Όσο χειρότερη αξιολόγηση έχει μια σχολή ή ένα ίδρυμα τόσο μικρότερο μερίδιο της κρατικής επιχορήγησης παίρνει. Απομακρύνεται έτσι η ευθύνη χρηματοδότησης των ιδρυμάτων από το κράτος και μεταβιβάζεται στα ίδια, ενισχύοντας τη λογική της αυτοχρηματοδότησης, αναγκάζοντας το πανεπιστήμιο να βρει μόνο του τους πόρους που θα του εξασφαλίσουν την παραμονή του στον εκπαιδευτικό χάρτη. Πόροι οι οποίοι μπορεί να βρεθούν είτε με εκχώρηση βασικών λειτουργιών του σε ιδιώτες, είτε με την ανάληψη ερευνητικού έργου για εταιρείες μέσω λ.χ της ίδρυσης επώνυμων εδρών, είτε επιβαρύνοντας τους ίδιους τους φοιτητές με την επιβολή διδάκτρων και στις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές (βλ. ήδη στο ΠΜΣ στο τμήμα μας).

Ξεκαθαρίζουμε ότι για μας μόνο κριτήριο για τη λειτουργία του πανεπιστημίου και του κάθε τμήματος είναι οι  ανάγκες των φοιτητών, η εξασφάλιση ποιοτικών όρων σπουδών για τους φοιτητές, η κάλυψη των αναγκών της λειτουργίας του τμήματος και του πανεπιστημίου σε προσωπικό και βέβαια ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του τελευταίου και ο ρόλος του στο πλευρό των κοινωνικών αναγκών.Το φοιτητικό κίνημα με όπλο τις μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες καλείται ν’αντιταχθεί σε κάθε δούρειο ίππο που έρχεται να επιβουλευτεί το μέλλον του. Να τεθεί πρωτοπόρο στη μάχη της γενιάς του για μόρφωση δουλεία και αξιοπρέπεια και να  αποτελέσει οργανικό τμήμα του μετώπο που θα ξηλώσει τις κανιβαλικές πολιτικές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου!

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Για τα δίδακτρα σε μεταπτυχιακό του Τομέα Διεθνών Σπουδών

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΙΝΑΜΕ ΕΥΡΩΠΗ!

ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΚΟΣΜΕ !!!  3 χιλιάρικα το έτος για μεταπτυχιακό




Πριν από δύο χρόνια επιβλήθηκαν δίδακτρα σε προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών στο ΠΑΝΤΕΙΟ. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι ήταν μια λύση ανάγκης για το πρόβλημα της κακοδιαχείρισης στο συγκεκριμένο ίδρυμα και ότι ήταν μεμονωμένη περίπτωση καθώς δεν χωρεί θέμα γενίκευσης. Οποία έκπληξη όμως, μεταπτυχιακά προγράμματα και στο ΠΑΠΕΙ και στην Νομική ΕΚΠΑ αλλά και στην δική μας σχολή απαιτούν δίδακτρα. Πιο συγκεκριμένα, στην σχολή μας εγκαινιάστηκε ένα πρόγραμμα του τομέα Διεθνών Σπουδών με τίτλο «ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ» στο οποίο επιβλήθηκε το ποσό των 3000 ευρώ. Μάλιστα, τολμάνε να λένε ότι είναι ένα χαμηλό ποσό, σε μια Ελλάδα που μαστίζεται 6 χρόνια τώρα με σκληρά Μνημόνια.




Πώς όμως έτσι ξαφνικά μια μεμονωμένη περίπτωση γενικεύτηκε σε τόσες σχολές;;;


Η απάντηση που δίνουν οι μεγαλοκαθηγητάδες μας είναι ότι το ποσό αυτό είναι απαραίτητο για να διατηρηθεί το κύρος του προγράμματος. Αλήθεια, αν οι καθηγητές μας νοιάζονται τόσο πολύ για το επίπεδο της σχολής μας, γιατί δεν αναφέρουν τίποτα για την λειτουργία της γραμματείας με 3 μόνο άτομα σε μια σχολή 2000 φοιτητών; Γιατί δε λένε κουβέντα για το ότι υποχρεούμαστε να αγοράζουμε οι ίδιοι κώδικες σε όλα τα μαθήματα καθώς και αρκετά συγράμματα (βλ. α έτος );  Γιατί δεν δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο γεγονός ότι οι απόφοιτοι νομικής, όπως και κάθε άλλης σχολής, καλούνται να μπουν σε μια ανθρωποφαγική αγορά εργασίας και πώς γίνεται να μην τους περνάει από το μυαλό ότι τα «υψηλά επίπεδα» μιας σχολής κρίνονται κυρίως από τη δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης με αξιοπρεπείς όρους εργασίας; Πώς μπορεί να κόπτονται για την υποχρηματοδότηση του ΔΠΘ, την στιγμή που η μόνη φορά που άρθρωσαν πολιτικό λόγο ήταν για να στηρίξουν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα; Ένα ΝΑΙ που δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και του ελληνικού Πανεπιστημίου, δηλώνοντας έτσι σαφώς ότι συμφωνούν με τις περικοπές της τάξεως του 80% στην χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, γιατί τα λεφτά πρέπει να πάνε στις τράπεζες, στα επιτόκια και στο χρέος που μας έχουν καταλογίσει.





Και για να είμαστε συνεπείς με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. όπως περιγράφονται με τη συνθήκη της Μπολόνια, άμεση στοχοθεσία του υπουργείου είναι η πλήρης εφαρμογή του Νόμου Διαμαντοπούλου. Οι πιστωτικές μονάδες έρχονται. Για να εξηγήσουμε πολύ απλά τι είναι οι πιστωτικές μονάδες: ξέρουμε όλοι ότι τελειώνοντας τη σχολή παίρνουμε ένα πτυχίο και με αυτό μπορούμε να αναζητήσουμε δουλειά. Ε, αυτό μάλλον το ξεχνάμε! Το πτυχίο σταδιακά θα αντικατασταθεί από ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος θα αποτελείται από πιστωτικές μονάδες, αναλόγως του τι μαθήματα έχουμε περάσει, με τι βαθμό, πόσα σεμινάρια έχουμε παρακολουθήσει κοκ… Μάλλον λοιπόν αυτό που «αναβαθμίζει» το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι η ίδια η υποβάθμιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων!


Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το πανεπιστήμιο το οραματίζεται η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, με τις πάγιες θέσεις της όπως περιγράφονται με το «Παιδεία 2020»για κατάργηση του α. 16 , επιβολή διδάκτρων, φοιτητοδάνεια και γενικότερα υποστηρίζοντας κάθε αντιδραστική μεταρρύθμιση της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Από την άλλη, οι ΑΝΟΚ την ίδια στιγμή που επιβάλλονται δίδακτρα στο μεταπτυχιακό, τουλάχιστον ειρωνεύονται τον φοιτητικό σύλλογο κάνοντας εκδήλωση για τα μεταπτυχιακά στη Γερμανία (!), αδιαφορώντας πλήρως για τα 3000 ευρώ που επιβάλλονται και δεν είναι τίποτε άλλο παρά το άνοιγμα του δρόμου για την επιβολή διδάκτρων και σε άλλα προγράμματα (γιατί όχι και προπτυχιακά). Φαίνεται πως για αυτούς είναι πιο σημαντικό οι φοιτητές να ασχολούνται με το καθάρισμα της σχολής από αφίσες, κάτι που εμμονικά το θέτουν σαν πρώτο θέμα συζήτησης στις Γενικές Συνελεύσεις, παρά με τη διεκδίκηση μιας παιδείας δημόσιας και δωρεάν.
Απέναντι σε όλους αυτούς που οραματίζονται το Πανεπιστήμιο του «σκάσε-διάβαζε-πλήρωνε», με εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών, χωρίς κοινωνικοπολιτικές διεργασίες, εμείς προτάσσουμε το πανεπιστήμιο ως ένα ζωντανό χώρο έκφρασης και δράσης, ένα εργαστήρι ζύμωσης και διάδοσης ριζοσπαστικών και απελευθερωτικών ιδεών. Εν τέλει, απέναντι στην επιβολή διδάκτρων, εμείς θα είμαστε αυτοί που θα προτάσσουμε και θα επιβάλουμε  το δικαίωμά μας να σπουδάζουμε και να εργαζόμαστε με αξιοπρεπείς όρους.





Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Αξίζει μια πεντάρα των γραφειοκρατών η φάρα ;


Μέρα ντροπής για τις παρατάξεις της πλειοψηφίας του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής Κομοτηνής η 22/10. Η ΔΑΠ, η ΑΝΟΚ (ανεξάρτητοι/πρώην ΠΑΣΠ) και το ΜΑΣ (ΚΝΕ) που από κοινού μάλιστα πριν λίγους μήνες προσπάθησαν να συγκροτήσουν προεδρείο, αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν πρόταση της Παρανομία – ΕΑΑΚ για συμμετοχή του συλλόγου στην Πρωτοβουλία που συγκροτήθηκε ενάντια στον φράχτη του Έβρου στην Κομοτηνή καθώς και σε κινητοποίηση στην περιοχή του φράχτη στις 31/10.

Όσο αναμενόμενη ήταν η στάση των ΔΑΠ/ΑΝΟΚ επί του ζητήματος καθώς και οι δύο έχουν τοποθετηθεί πολλές φορές υπέρ της ΕΕ (άλλωστε το καλοκαίρι με το δημοψήφισμα διοργάνωναν από κοινού τις συγκεντρώσεις του “Μένουμε Ευρώπη”), αποδεχόμενες στην ουσία το συνολικό θεσμικό πλαίσιο που οδηγεί καθημερινά σε πνιγμούς προσφύγων, κλειστά σύνορα και στην καθημερινή μετατροπή της ευρωπαϊκής ηπείρου σε “φρούριο” στο οποίο δεν χωράνε της γης οι κολασμένοι, άλλο τόσο θα περίμενε κανείς διαφορετική στάση από μία δύναμη όπως το ΜΑΣ.

Το πρόβλημα όπως έγινε εμφανές δεν ήταν η ασυμφωνία στο πολιτικό πλαίσιο της πρότασης ή στις μορφές πάλης του συλλόγου γιατί αφενός προτείναμε στους συναδέλφους με ειλικρινή διάθεση την από κοινού διαμόρφωση του πολιτικού πλαισίου μακριά από λογικές “take it or leave it” και αφετέρου ο σύλλογος θα είχε την δυνατότητα να συνδιαμορφώσει ισότιμα με άλλες συλλογικότητες που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία στην επικείμενη συνέλευση, αλλά η πλήρης άρνηση για κοινή δράση στο κίνημα ακόμα και για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Μοναδική απάντηση που εισπράξαμε πέρα από γενικολογίες του τύπου “τα αιτήματα πρέπει να ικανοποιηθούν”, “οι πρόσφυγες να πάρουν χαρτιά” είναι ότι “οι δυνάμεις που στηρίζουν την πρωτοβουλία έχουν δείξει ασυνέπεια...και γι' αυτό ο φοιτητής δεν μπορεί να τους εμπιστευτεί”. Είναι επίσης ενδεικτικό της στάσης τους στο ζήτημα ότι σε προηγούμενο διοικητικό συμβούλιο που κατέθεσαν ψήφισμα για το προσφυγικό ζήτημα προέτασαν ως αιτήματα μεταξύ άλλων την ενίσχυση των μηχανισμών καταγραφής, ταυτοποίησης, βελτίωση των υποδομών των κέντρων κράτησης καθώς επίσης και χρηματοδότηση από ΕΕ και ΟΗΕ (βασικούς υπαιτίους της κατάστασης στην Συρία). Απόλυτη δηλαδή ευθυγράμμιση με την κυρίαρχη αστική στρατηγική για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος, από την σκοπιά δηλαδή του ελέγχου των ροών και κάποιες παρακλήσεις για μια πιο ανθρώπιστικού χαρακτήρα διαχείριση.

Η στάση του ΜΑΣ σε αυτό το ζήτημα βέβαια δεν διαφέρει συνολικά από την κεντρική πολιτική λογική που έχει το ΚΚΕ στην περίοδο. Αρνούμενο πλήρως την δυνατότητα να πετύχει το κίνημα νίκες στο σήμερα έχει παραιτηθεί από μεταβατικούς πολιτικούς στόχους που προκαλούν ρήγματα στην αστική πολιτική όπως η αποδέσμευση από την ΕΕ και από οποιαδήποτε μορφή αγώνα που ξεπερνά τα όρια που θέτει η κομματική γραφειοκρατία. Το αποτέλεσμα είναι ο περιορισμός σε μια σειρά αγώνων χαμηλής κλίμακας και σε επετειακές κομματικές παρελάσεις με αποκλειστικό στόχο την “συσσώρευση όρων” και την αλλαγή συσχετισμών υπέρ του ΚΚΕ ώστε όταν ωριμάσουν οι συνθήκες να έρθει με μεταφυσικό τρόπο η “λαϊκή εξουσία” που επαγγέλεται. Μεταφυσικά γιατί είναι απορίας άξιο πως θα ανατραπεί το υπάρχον σύστημα και θα έρθει ο σοσιαλισμός μέσα στο ευρώ και την ΕΕ και χωρίς μάλιστα “να σπάσει τζάμι” όπως έλεγε και η Αλέκα Παπαρήγα τον Δεκέμβρη του 2008.

Επειδή όμως μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες καθημερινά θα δολοφονούνται πρόσφυγες που προσπαθούν να γλυτώσουν από την φρίκη του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και του ISIS, το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν σωτήρες. Αντίθετα οφείλουν να βγουν μπροστά, να τσακίσουν τα αστικά σχέδια για μια Ευρώπη-Φρούριο και να επιβάλουν μια ταξική απάντηση που θα εξασφαλίσει μια πραγματικά ανθρώπινη λύση στο ζήτημα. Απέναντι στον σύγχρονο σκοταδισμό προτάσσουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών γνωρίζοντας ότι ο εχθρός μας είναι κοινός και έχει όνομα : Ο σύγχρονος σαπισμένος καπιταλισμός.

Ο φράχτης της ντροπής πρέπει να πέσει εδώ και τώρα ! Χαρτιά-άσυλο στους πρόσφυγες και ιθαγένεια σε όσους το επιθυμούν-καμία απέλαση-ελεύθερη μετακίνηση για όλους ! Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης ! Κατάργηση της FRONTEX και όλου του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου ! Όχι στις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις !

Καλούμε τους φοιτητές, την νεολαία, τους εργαζόμενους της Ροδόπης στην συνέλευση της Πρωτοβουλίας ενάντια στον Φράχτη στον Έβρο, το Σάββατο στις 18:00 στο Εργατικό Κέντρο Κομοτηνής και στην κινητοποίηση στον φράχτη στις 31/10 !

* παραθέτουμε τα πρακτικά της συνεδρίασης για του λόγου το αληθές




Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Σκίζοντας τα φύλλα της αντίδρασης | μια οφειλόμενη απάντηση σε ΔΑΠ και ΑΝΟΚ


Τις προηγούμενες ημέρες, όποιος έχει πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα και παρακολουθεί τις σελίδες της ΔΑΠ και της ΑΝΟΚ, παρατάξεων της Νομικής ΔΠΘ δε θα μπορούσε να μην παρατηρήσει ότι η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-Ε.Α.Α.Κ είχε την τιμητική της. Οι παρατάξεις αυτές μας αποκάλεσαν φασίστες επειδή στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου στις 16/9 σκίσαμε ένα ασφράγιστο χαρτί το οποίο χρησιμοποιούσε ένας ΔΑΠίτης για να το παίζει πρόεδρος του συλλόγου. Παράλληλα η ΑΝΟΚ πέρα από φασίστες μας αποκάλεσε και κομματικά τσιράκια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί η τελευταία έκανε τις ίδιες μέρες αφισοκόλληση στην σχολή
Ας δούμε όμως τα πράγματα αναλυτικά :
Μετά τις φοιτητικές εκλογές η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, οι ανεξάρτητοι βαθιά εξαρτημένοι από αντιδραστικές λογικές (ΑΝΟΚ) αλλά και το ΜΑΣ διόρισαν από κοινού ονομαστικό προεδρείο το οποίο όμως δεν συγκροτήθηκε, καθώς αφενός δεν ορίστηκε μέλος στο ονομαστικό ΔΣ από την ΑΡΕΝ και αφετέρου για τον λόγο αυτό και δεν επισφραγίστηκε από την σφραγίδα του συλλόγου. Το προεδρείο λοιπόν δεν συγκροτήθηκε ποτέ και η απόφαση είναι πέρα ως πέρα ανυπόστατη.
Παρά ταύτα ο αυτοανακηρυγμένος πρόεδρος της ΔΑΠ μια μέρα πριν το δημοψήφισμα δήλωνε στο ΣΚΑΙ ότι ο φοιτητικός μας σύλλογος με το ιστορικό του φορτίο και στις πλάτες των φοιτητών στηρίζει συλλήβδην ΝΑΙ στις προτάσεις της γραβατωμένης αλητείας των Βρυξελλών για περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας. Από την μεριά μας είναι ξεκάθαρο ότι τα νταβατζιλίκια στις πλάτες των φοιτητών και της νεολαίας που είπε κατά 85% ΟΧΙ στην υποθήκευση του μέλλοντός της από αυτούς που φέρνουν μπράβους στις συνελεύσεις δεν έχουν θέση στον σύλλογο, όπως δεν είχε θέση και η επίμαχη σελίδα στα πρακτικά του ΔΣ.
Οι χαρακτηρισμοί από δυνάμεις όπως η ΔΑΠ και τα κηρύγματα περί δημοκρατίας από αυτούς που έχουν να εμφανιστούν σε γενική συνέλευση του συλλόγου από συστάσεως κόσμου και όταν εμφανίζονται το κάνουν με την παρουσία μπράβων μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν. Μάλιστα από κοινού με την ΑΝΟΚ ανέσυραν την αντιδραστική θεωρία τον δύο άκρων, μιλώντας για μαύρο και κόκκινο φασισμό, ταυτίζοντας τα μέλη του σχήματος με τους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής.
Λίγο οξύμωρο βέβαια αν σκεφτεί κανείς ότι ο εκπρόσωπος της ΔΑΠ στο ΔΣ δήλωνε ευθαρσώς πως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν ήταν πολιτική (ακριβώς για το ίδιο πράγμα προσπαθούσαν να πείσουν τον λαό τα αστικά κόμματα και δημοσιογράφοι σε εντεταλμένη υπηρεσία). Λίγες ώρες αργότερα ο αρχιφασίστας Μιχαλολιάκος τον διέψευσε αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας. Σε παρόμοια λογική κινήθηκαν και τα μέλη της ΑΝΟΚ δηλώνοντας πως «η δολοφονία ενός ανθρώπου γίνεται πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης», καλώντας τον σύλλογο να παραστεί σε μια πορεία «εις μνήμην», ακριβώς όπως σε ένα μνημόσυνο, χωρίς να θέτει πολιτικό πλαίσιο, χωρίς να αναγνωρίζει την πολιτική διάσταση της δολοφονίας, χωρίς καν να στοχοποιεί τον φασισμό, όσους τον υπηρετούν και το σύστημα που τον γεννά.
Και μια διευκρίνιση για τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυσαν ΔΑΠ και ΑΝΟΚ για τη δημοκρατία και τις θεσμικές διαδικασίες των ΔΣ. Γιατί συμμετέχουμε λοιπόν στα ΔΣ; Η αντίληψη μας ως προς αυτά είναι εντελώς εργαλειακή, καθώς είναι μία αποστειρωμένη διαδικασία συχνά σε κλειστά δωμάτια που δεν εμπλέκει το σύνολο των φοιτητών. Η θέση μας απέναντι σε αυτά συνοψίζεται σε τρεις λέξεις :εντός, εκτός, ενάντια. Είμαστε «εντός» με την έννοια ότι παρεμβαίνουμε σε αυτό για να μην λαμβάνονται αντιδραστικές αποφάσεις ενάντια στα συμφέροντα των φοιτητών. «Εκτός» γιατί διαφωνούμε με την λογική των αντιπροσώπων και αντιλαμβανόμαστε τη Γενική Συνέλευση ως πραγματικό δημοκρατικό πεδίο αντιπαράθεσης. Και «ενάντια» γιατί μπορεί να δημιουργήσει προνομιακούς συνομιλητές καθηγητών, υπουργείου και κυβέρνησης στις πλάτες του φοιτητικού συλλόγου και των ζωντανών διαδικασιών του. Επομένως θεωρούμε αυτονόητο πως δε θα αφήσουμε να δομηθεί από τη ΔΑΠ και την ΑΝΟΚ, με την αγαστή συνεργασία του ΜΑΣ ένα αντιδραστικό προεδρείο με ΔΑΠίτη πρόεδρο. Είτε για να λειτουργεί ως αχυράνθρωπος της ΔΑΠ με σκοπό την απονέκρωση του συλλόγου, είτε για να λειτουργεί ως ένα ονομαστικό προεδρείο στο οποίο πολιτικές δυνάμεις θα ρίχνουν το ανάθεμα με όρους καταγγελίας, ενώ παράλληλα θα αναδεικνύεται προσωποπαγώς ο αγωνιστής φοιτητής που εργολαβικά θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των φοιτητών. Αδιαφορώντας εντέλει αν ο σύλλογος μπορεί να είναι όμηρος της ΔΑΠ και του προεδρείου της ακόμη και σε κινηματικές περιόδους (όπως ακριβώς έγινε και τον Δεκέμβρη του 2008, όταν ο πρόεδρος είχε εξαφανιστεί και αρνούταν να επικυρώσει τη δημοκρατικά ειλημμένη απόφαση της Γ.Σ). Σημαντική η ευθύνη και του ΜΑΣ, του οποίου είναι πάγια πρακτική να ορίζει ονομαστικά μέλη στο ΔΣ για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, αλλά ακόμη και τώρα που ο σύλλογος έχει συρθεί στη στήριξη του ΝΑΙ πραξικοπηματικά δε φαίνεται να προβληματίζεται, λειτουργώντας ως χρήσιμος ηλίθιος στις επιδιώξεις της ΔΑΠ, και μάλιστα τη στιγμή που έχει συγκροτηθεί ένα βαθιά αντιδραστικό ΔΣ από ΔΑΠ-ΑΝΟΚ. Και διευκρινίζουμε: στο σύλλογο αντιπαρατίθενται πολιτικά σχέδια και όχι πρόσωπα και σε κάθε περίπτωση δε θα χαρίσουμε το σύλλογο στους αχυρανθρώπους της ΔΑΠ και τους πασοκοποταμίσιους της ΑΝΟΚ (που δηλώνουν ανεξάρτητοι-αλλά μένουν Ευρώπη, είναι ενάντια στις παρατάξεις-αλλά έχουν συγκροτήσει παράταξη και διορίζουν ονομαστικά εκπροσώπους).
Τασσόμαστε ως Παρανομία ΕΑΑΚ αταλάντευτα με τις γενικές συνελεύσεις ως ζωντανό κύτταρο δημοκρατίας μέσα στον φοιτητικό σύλλογο, το ανώτατο αποφασιστικό όργανο στο οποίο ο καθένας μπορεί να διατυπώνει την άποψη του και οι αποφάσεις να παίρνονται αμεσοδημοκρατικά από την βάση. Κεκτημένο του σχήματος και όλων των σχημάτων της Ε.Α.Α.Κ είναι η αντίληψη που συμπυκνώνεται στο «Όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις». Αντίστοιχα, θεωρούμε κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος την αντίληψη του Πανεπιστημίου ως ευρύτερου πολιτικού και κοινωνικού χώρου, όχι στείρα ακαδημαϊκό, όχι μεταλυκειακό ίδρυμα-κολέγιο και εν τέλει το αντιλαμβανόμαστε ως κέντρο αγώνα που θα αγκαλιάζει όλες τις πληττόμενες κοινωνικές δυνάμεις. Ακριβώς όπως λειτούργησε ως πυρήνας του αντιδικτατορικού αγώνα φοιτητών και εργατών (στο Πολυτεχνείο συσπειρώθηκαν όχι μόνο φοιτητές, αλλά μαθητές, οικοδόμοι, βιομηχανικοί εργάτες και αγρότες). 

Ωστόσο στην τελευταία γενική συνέλευση του συλλόγου μας υπερψηφίστηκε πλαίσιο που περιελάμβανε την αφαίρεση όλου του πολιτικού υλικού από τους χώρους της σχολής, κατι που στην ουσία σημαίνει αποπολιτικοποίηση του πανεπιστημίου και αποστείρωσή του από οποιαδήποτε πολιτική διεργασία εντός του. Ακριβώς σαν να αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι της ΑΝΟΚ την πολιτική ως ένα αντικείμενο που δεν αφορά τους φοιτητές, την ίδια ώρα που διακυβεύεται η δυνατότητα φοίτησης της πλατιάς μάζας των φοιτητών. Γι αυτό τον λόγο λοιπόν μπορεί να υπάρξουν και ορισμένες αποφάσεις του συλλόγου, που τον οδηγούν σε αντιδραστικά μονοπάτια και αμφισβητούν δημοκρατικά κεκτημένα (που δε κερδήθηκαν σε συνθήκες ομαλότητας και θεσμικής νομιμοφροσύνης αλλά με αγώνες και αίμα).
Το πανεπιστήμιο ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας ζωντανός χώρος ελέυθερης έκφρασης και δράσης, ένα εργαστήρι ζύμωσης και διάδοσης ριζοσπαστικών, επαναστατικών, και απελευθερωτικών ιδεών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μια σειρά άγριων εξεγέρσεων όπως ο Μάης του 1968 και η πλατεία της Τιενανμέν είχαν ως πυροδότη την δράση της φοιτητικής νεολαίας.
Οι ιδέες για ένα “καθαρό” πανεπιστήμιο που θα θυμίζει νεκροταφείο για να περνάει ανενόχλητη η επίθεση του κράτους, της ΕΕ και του κεφαλαίου στην δημόσια δωρεάν εκπαίδευση όχι μόνο δεν είναι φρέσκιες αλλά αντίθετα είναι τόσο παλιές και σάπιες όσο τα ακροδεξιά και νεοφιλελέυθερα μυαλά που τις επινόησαν.
Εμείς επιλέγουμε να είμαστε με τους βρώμικους τοίχους, αυτούς που θα είναι λερωμένοι με τις ιδέες, τις αγωνίες και τα συνθήματα όλων αυτών που ασφυκτιούν από την σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα, αυτούς που θα προβάλουν την ομορφιά του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και το όραμα για την οριστική χειραφέτηση του ανθρώπου απο τα δεσμά της αναγκαιότητας.
Το “άσπρο” της ησυχίας, το άσπρο της φυλακής, των νοσοκομείων και των ψυχιατρείων δε θα επικρατήσει ούτε στην σχολή, ούτε στις ζωές μας ούτε και πουθενά !

ΥΓ: μια διευκρίνηση στους εκλεκτούς συναδέλφους της ΑΝΟΚ που εγκαλούν «τα μέλη του σχήματος των ΕΑΑΚ στη Νομική» για αντιδημοκρατικές πρακτικές και κομματικές αγκυλώσεις .

  1. Η καταγγελία σας βρίθει από ανακρίβειες. Η Ε.Α.Α.Κ είναι μέτωπο οργανώσεων και πρωτοπόρων αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής αριστεράς από το 1991 στα πανεπιστήμια. Δεν λειτουργούμε ως ιμάντας μεταβίβασης καμιάς κομματικής γραμμής δοσμένης από τα πάνω. Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και μια διαδικασία σχήματος αντιλαμβάνεται πως η πολιτική γραμμή παράγεται από τους ίδιους τους αγωνιστές των σχημάτων.

  2. Όσον αφορά την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α , να διευκρινήσουμε και πάλι πως δεν συνιστά κόμμα, αλλά μέτωπο από το 2009. Μέλη του σχήματός μας περήφανα δηλώνουν και μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ωστόσο στο σχήμα μας στρατεύονται και ανένταχτοι αγωνιστές. Η Ε.Α.Α.Κ. πανελλαδικά αλλά και εμείς, το σχήμα της ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-Ε.Α.Α.Κ. ποτέ δεν κρύψαμε ότι ανήκουμε πολιτικά και ιδεολογικά στον χώρο της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ποτέ δεν βάλαμε τον μανδύα του “πολιτικά ανεξάρτητου” και “αχρωμάτιστου”. Παράλληλα, στα σχήματά μας συμμετέχουν ανένταχτοι αγωνιστές της αριστεράς μέχρι οργανωμένους αγωνιστές από πολλές διαφορετικές καταβολές, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι το ΕΕΚ και άλλες οργανώσεις, και όλοι συμμετέχουν ισότιμα στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, αμεσοδημοκρατικά και από τα κάτω. Κάθε σχήμα της Ε.Α.Α.Κ. διαμορφώνει την δική του ανάλυση, επιλέγει να δώσει σε διαφορετικά σημεία έμφαση. Γι'αυτό εξάλλου έχουν και το δικό τους όνομα και αφίσα, και όχι ένα κεντρικό, παραταξιακό.

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους

Την τελευταία εβδομάδα η ελληνική κοινωνία με αφορμή το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου έχει γίνει μάρτυρας ενός ακραίου σκηνικού πόλωσης. Από το πρωί μέχρι το βράδυ τα συστημικά ΜΜΕ, μαζί με όλο το παλιό πολιτικό κατεστημένο, μεγάλες επιχειρήσεις και κάθε λογής περσόνα έχουν εξαπολύσει μιας απίστευτης κλίμακας τρομοκρατία ώστε να κάμψουν την βούληση ενός περήφανου λαού που έχει αποφασίσει να πει ένα μεγάλο "ΌΧΙ" στα μνημόνια και τους εκβιασμούς των ΕΕ - ΔΝΤ.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, το πιο σημαντικό στοιχείο που μπήκε στην ημερήσια διάταξη και πέτυχε αυτό το δημοψήφισμα είναι ότι έκανε περισσότερο εμφανείς από ποτέ τις κοινωνικές αντιθέσεις. Όταν σύσσωμα τα αφεντικά εκβιάζουν καθημερινά ότι αν δεν βγει το "ΝΑΙ" και φύγουμε από ευρώ/ΕΕ, οι εργαζόμενοι θα απολυθούν, θα μειωθούν μισθοί συντάξεις, θα κουρευτούν καταθέσεις κλπ, οι από κάτω δεν μπορούν παρά να καταλάβουν ότι τα συμφέροντά τους βρίσκονται στην απέναντι όχθη. Δεν ζούμε έναν νέο "εθνικό διχασμό" αλλά είμαστε στο μέσο ενός αδυσώπητου ταξικού πολέμου.

Σε αυτήν την συγκυρία αποφάσισαν να μιλήσουν και οι καθηγητές της Νομικής ΔΠΘ. Θετικό θα μπορούσε να πει κανείς που μετά από 5 χρόνια σιωπής στην πλειοψηφία τους αποφάσισαν να μιλήσουν. Ωστόσο αυτό που βρήκαν να πουν ύστερα από τόσα χρόνια, δεν είναι κάτι για την κατάσταση της ελληνικής παιδείας που υποχρηματοδοτείται συστηματικά. Δεν είναι κάτι για την ανεργία που στην νεολαία φτάνει 50 %. Δεν είναι κάτι για τις αυτοκτονίες στα χρόνια των μνημονίων. Δεν είναι κάτι για τις ουρές στα συσσίτια και στον ΟΑΕΔ. Δεν είναι κάτι για την καταστροφή του περιβάλλοντος στις Σκουριές. Δεν είναι για τους φοιτητές που αναγκάζονται να εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα με τις σπουδές τους.

Μίλησαν για να καλέσουν τον λαό να ψηφίσει "ΝΑΙ" για να μην "διακινδυνεύσουμε την ευημερία και την ομαλότητα της χώρας" η οποία θα εξασφαλιστεί μόνο μέσα από την παραμονή στο Ευρώ και την ΕΕ την ίδια στιγμή που είναι οι κύριοι υπαίτιοι για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία.

Κύριοι συνάδελφοι δεν ξέρουμε αν στα μεγάλα δικηγορικά σας γραφεία έχει φτάσει ακόμα η φτώχεια και η εξαθλίωση ή στερηθήκατε λίγο από το παντεσπάνι σας. Δεν ξέρουμε τι πτυχία, διδακτορικά, διατριβές έχει ο καθένας σας ή πόσες βιβλιοθήκες στο σπίτι του και πόσες συμμετοχές σε διεθνή συνέδρια

Αλλά αυτήν την Κυριακή ο λαός θα σας γράψει στα αρχίδια του !



Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Ο διαχρονικός εργολάβος σίτισης του ΔΠΘ

Ήταν κοινό μυστικό για όλους μας ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όλο αυτό το διάστημα με την λέσχη. Ωστόσο κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος της διαπλοκής καθηγητών, πρυτάνεων και άλλων "ακαδημαϊκών παραγόντων με επιχειρηματικά συμφέροντα για εργολαβίες εκατομμυρίων ευρώ.

Και όλο αυτό το παιχνίδι παιζόταν στις πλάτες χιλιάδων φοιτητών που τόσα χρόνια τρώνε τα σκατά του Χούτου ο οποίος θυσαύριζε με φωτογραφικούς διαγωνισμούς. Αναδημοσιεύουμε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της "Εφημερίδας των Συντακτών".

Όσο το κέρδος θα μπαίνει πάνω από τις ανάγκες των φοιτητών τόσο θα διαιωνίζονται φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής όπου μοναδικός χαμένος πάντα βγαίνουμε εμάς !



Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ !

Την προηγούμενη βδομάδα βγήκε επιτέλους το πρόγραμμα της εξεταστικής. Για όσους το είδαν θα παρατήρησαν δύο πράγματα. Από τη μία το απαράδεκτο του πρώτου έτους το οποίο δίνει απανωτά μαθήματα την πρώτη βδομάδα και μετά "κάθεται" 2 βδομάδες για το διοικητικό. Από την άλλη το πρόγραμμα δεν έχει τα μαθήματα των χειμερινών εξαμήνων!!!

Το ζήτημα της διπλής εξεταστικής μας απασχολεί μετά το πέρας κάθε εξαμήνου. Και αυτό γιατί ο νόμος Διαμαντοπούλου τις έχει καταργήσει. Το θέμα πλέον άπτεται στην γενική συνέλευση κάθε τμήματος. Στη σχολή μας οι καθηγητές θα συνεδριάσουν την Τετάρτη το πρωί.

Είναι καθήκον του φοιτητικού μας συλλόγου να επιβάλει κάθε φορά αυτό που επιτάσσουν οι ανάγκες των φοιτητών. Και είναι αναφαίρετο δικαίωμα το να μπορούμε να δίνουμε μαθήματα σαν άνθρωποι και όχι με προγράμματα-εξπρές για να πηγαίνουν στα γραφεία τους οι κύριοι καθηγητές ή με τα μισά μαθήματα εντός αυτού. Το πανεπιστήμιο είναι κοινωνικός χώρος πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης, ένας χώρος που πρέπει να γίνονται εκδηλώσεις, ζυμώσεις και συζητήσεις, όπου θα βγαίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες και άνθρωποι με  σφαιρική εποπτεία επί του επιστημονικού τους αντικειμένου.

Ένα πανεπιστήμιο που συνεχώς θα θυμίζει “καλοκουρδισμένο ρολόι” ,ένα μέρος δηλαδή που η λειτουργία του θα προσομοιάζει με αυτήν ενός εργοστασίου, με την ανάγκη για συνεχή εντατικοποίηση και αύξηση της ανταποδοτικότητας να τσακίζει κάθε έννοια πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης και δημιουργίας, είναι μεν ένα “καθαρό” πανεπιστήμιο, όσο βέβαια και ο νεκρός πριν τον βάλουν στο φέρετρο. Και είναι εν τέλει ένα πανεπιστήμιο για λίγους κι εκλεκτούς. Όσους δηλαδή έχουν την οικονομική δυνατότητα να αντέξουν τον φρενήρη ανταγωνισμό παρά τις συνεχείς περικοπές της φοιτητικής μέριμνας αλλά και τις συνολικές πολιτικές λιτότητας που συνεχίζει ακάθεκτα η νέα κυβέρνηση.
 
Μέχρι στιγμής έχει φανεί ότι τα ζητήματα αυτά λύνονται με μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες επιβολής από τους φοιτητές και όχι με τη συλλογή ηλεκτρονικών και μη υπογραφών ή με επιστολές σε υπουργεία. Επιβολή στην προκειμένη σημαίνει να πάει μαζικά ο σύλλογος στην Συνέλευση τμήματος την Τετάρτη και να μην επιτρέψει σε κανέναν καθηγητή να βγει μέχρι να παρθεί απόφαση. Γι' αυτό το λόγο καλούμε όλες και όλους να παρευρεθούμε μαζικά στη συνεδρίαση με σκοπό την εξασφάλιση της διπλής εξεταστικής για όλους και την διαμόρφωση ενός πιο λογικού προγράμματος εξεταστικής που θα διασφαλίζει τον απαραίτητο χρόνο για την προετοιμασία του κάθε μαθήματος. Ή θα επιλέξουμε τον συλλογικό δρόμο ή θα την φάμε ο καθένας ξεχωριστά. Είναι στο χέρι μας !

ΤΕΤΑΡΤΗ 20/05  ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
11:00 Π.Μ.  στην αίθουσα συνεδριάσεων (πάνω από την γραμματεία) της Νέας Νομικής

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Μια πρόταση για το πρόγραμμα της εξεταστικής

Με έκπληξη διαπιστώσαμε το πρωί της Δευτέρας 11/5, μέρα που ανακοινώθηκε το πρόγραμμα της εξεταστικής ότι σ' αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται μαθήματα χειμερινών εξαμήνων.

Ο καθένας καταλαβαίνει τις συνέπειες μιας τέτοιας απόφασης. Οι συνάδελφοί μας οι οποίοι μπορεί να χρωστάνε ένα μάθημα χειμερινού για το πτυχίο τους ξαφνικά θα πρέπει να περιμένουν άλλη μία εξεταστική. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που βλέπουμε ένα τέτοιο φαινόμενο. Πόσα χρόνια τώρα σε κάθε εξεταστική μέχρι την τελευταία στιγμή αναρωτιόμαστε αν θα υπάρχει πτυχιακή εξεταστική. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και αν θεσπίζεται εν τέλει, οι καθηγητές μας συνεχίζουν το αστείο με κοψίματα μέχρι και της τάξης του 98 % (όπως έγινε στην ανακριτική πριν μερικές εξεταστικές).

Όταν από ένα σημείο και μετά μαζεύονται πολλά τυχαία γεγονότα τα οποία σχετίζονται μεταξύ τους, παύει εν τέλει να πρόκειται για σύμπτωση. Πρόκειται για μεθοδευμένη προσπάθεια να εντατικοποιήσουν τους ρυθμούς σπουδών μας, ν' αυξηθεί η "παραγωγικότητα" της σχολής. Μόνο οι άξιοι και όσοι έχουν την δυνατότητα να κάθονται χρόνια στην πόλη θα παίρνουν εν τέλει το πτυχίο τους. Παράλληλα αυτή η κατάσταση συμβάλει στο να καλλιεργηθούν ο ανταγωνισμός και ο ακραίος ατομικισμός. Η λογική του πατάω επί πτωμάτων για να πετύχω.

Οι επιστολές και οι συναντήσεις κορυφής καθηγητών με φοιτητοπαράγοντες ποτέ δε έδωσαν λύσεις στα προβλήματά μας. Για μας ο δρόμος που φέρνει αποτελέσματα είναι αυτός της συλλογικής διεκδίκησης. Των μαζικών γενικών συνελεύσεων που θα επιβάλουν τις ανάγκες των φοιτητών.

Σε κάθε περίπτωση ο σύλλογος φοιτητών δεν θα πρέπει να περιμένει μέχρι πότε θα δεήσουν οι αρμόδιοι να τροποποιήσουν το πρόγραμμα αλλά να δράσει εδώ και τώρα για να δοθεί τέλος στο άγχος συναδέλφων μας.

Με αυτή την λογική καλούμε όλους τους φοιτητές στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση της Τρίτης 12/5, με σκοπό να την τρέψουμε σε αποφασιστική και να πάρουμε απόφαση για το πρόγραμμα της εξεταστικής και κάθε ζήτημα που μας απασχολεί. Είναι υπόθεση όλων μας !

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Η πολιτική χρεωκοπία της ΑΡΑΣ-ΑΡΕΝ

Η πολιτική χρεωκοπία της ΑΡΑΣ-ΑΡΕΝ
ή αλλιώς όταν οι ΑΡΕΝΙΤΕΣ ζήτησαν να δοθούν τα αποθεματικά του ΔΠΘ και των δημόσιων οργανισμών για το χρέος

Στις 24/4 συνεδρίασε το ΔΣ του συλλόγου μας προκειμένου να πάρει απόφαση για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σχετικά με την μεταφορά των αποθεματικών δήμων, δημόσιων οργανισμών κλπ. Οι εκπρόσωποι της ΑΡΕΝ υποστηρίζοντας ότι “η κυβέρνηση και η χώρα διεξάγουν μια σκληρή διαπραγμάτευση και σε καμία περίπτωση δε θα κλαπούν αλλά θα επιστραφούν” (βλ πρακτικά ΔΣ) αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν την πρόταση της ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ - ΕΑΑΚ ή του ΜΑΣ που καταδίκαζαν την κίνηση της κυβέρνησης καθώς χειροτερεύει την ήδη άσχημη οικονομική κατάσταση των πανεπιστήμιων και απλά αρκέστηκαν σε καταγγελίες του τύπου “λέτε τα ίδια με τον Άδωνι και την ΔΑΠ” την ίδια ώρα που συγκυβερνούν με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και σε άσκοπες εξετάσεις κινηματικής γεωγραφίας του τύπου “ξέρεις που είναι οι Σκουριές;” προσπαθώντας ν’ αναδείξουν μάλλον το ένδοξο αγωνιστικό τους παρελθόν σε αντίθεση με τους ΕΑΑΚίτες που “είναι πουθενάδες”. Την ίδια τοποθέτηση εξέφρασαν και στις 28/4 στην Σύγκλητο του ΔΠΘ ζητώντας από τις πρυτανικές αρχές το ίδιο πράγμα.

Έχει όμως κάποια βάση το επιχείρημα ότι είναι προς το συμφέρον των φοιτητών και του λαού συνολικά να πάνε τα αποθεματικά στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) όπως προβλέπει η ΠΝΠ ;

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Στις 21 Απριλίου (την μέρα που γιορτάζει η δημοκρατία), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, εξέδωσε εξίσου δημοκρατικά Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου σύμφωνα με την οποία μεταφέρονται υποχρεωτικά όλα τα αποθεματικά και τα ταμειακά διαθέσιμα των Οργανισμών του Δημοσίου (στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και το ΔΠΘ), Δήμων και Περιφερειών στην Τράπεζα της Ελλάδας. Με δεδομένο ότι τα ασφαλιστικά Ταμεία, ούτως ή άλλως, έχουν ήδη μεταφέρει τα αποθεματικά τους στην ΤτΕ με τις αποφάσεις των Διοικητικών τους Συμβουλίων, όλα τα διαθέσιμα των Οργανισμών, θα βρεθούν πλέον στην ΤτΕ για να εξυπηρετήσουν την έλλειψη ρευστότητας που έχει το ελληνικό δημόσιο. Δηλαδή, δεσμεύονται όλα τα χρήματα που υπάρχουν, για να μπορεί η κυβέρνηση να αποπληρώνει τα χρέη στο ΔΝΤ, την ΕΕ, την ΕΚΤ και τους διεθνείς τοκογλύφους. Και δεν πρόκειται μόνο για τα αποθεματικά των φορέων, αλλά για όλα σχεδόν τα διαθέσιμα χρήματα που υπάρχουν στους λογαριασμούς τους.

Οι συνέπειες για το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο :

Όπως παραδέχτηκαν ακόμα και οι ίδιες οι πρυτανικές αρχές, με την δέσμευση των αποθεματικών η ήδη πενιχρή οικονομική κατάσταση θα γίνει απελπιστική. Ακόμα και αν τα χρήματα των αποθεματικών δεν βρίσκονται στους κωδικούς του τακτικού προϋπολογισμού, σε κάθε περίπτωση κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τα πειράξει καθώς είναι το μαξιλαράκι ασφαλείας ώστε να μην σταματήσουν οι παροχές στην φοιτητική μέριμνα. Έτσι αν εν τέλει υπάρξει νεο PSI και αυτά κουρευτούν όπως το 2012, με τους ρυθμούς που μειώνονται οι προϋπολογισμοί, μέχρι το Σεπτέμβρη το πανεπιστήμιο δε θα μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις σε σίτιση - στέγαση - μεταφορά. Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμα και με “πρώτη φορά” η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων παραμένει ο κανόνας την ίδια στιγμή που εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ έχουν ήδη πάει στην εξυπηρέτηση του χρέους.

Καλά όλα αυτά θα υποστήριζε κανείς, αλλά από που προκύπτει ότι αν πάνε τα λεφτά στην ΤτΕ θα πάνε ταυτόχρονα και στο χρέος αλλά δεν πρόκειται απλά για μια απλή, αδιάφορη διοικητική μεταρρύθμιση με σκοπό να φανεί ότι υπάρχει ρευστότητα όπως μας λένε οι συνάδελφοι της ΑΡΕΝ ; Μήπως κινδυνολογούν τα ΕΑΑΚ και απλά κάνουν “μικροπολιτική” ή “φτηνές συνδικαλιές” που “δεν τιμούν την φανέλα τους” ;


Την απάντηση μας την δίνει η ίδια η ΤτΕ με επιστολή της προς τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ουπς! Μα αφού μας διαβεβαιώνουν όλοι ότι αυτός ο λογαριασμός δεν έχει σχέση με το χρέος, για δες κάτι πράγματα...) σχετικά με την ΠΝΠ για τα χρήματα των ΟΤΑ και Οργανισμών του δημοσίου:






1. Η κυβέρνηση εφαρμόζει τον νόμο Σημίτη (2469/97) που τον έφτιαξε τότε που έφτιαχνε τα γνωστά greek semitics για να μας βάλει στο ευρώ -αυτό για όσους λένε πόσο καλό πράγμα είναι ο εσωτερικός δανεισμός.
2. Η διαχείριση των χρημάτων ΟΤΑ και Οργανισμών που θα κατευθυνθούν στην "ομάδα περιουσίας" είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ΤτΕ (διαβάστε το στο έγγραφο). Δηλαδή δίνουμε τα χρήματα στον Στουρνάρα, τον εκλεκτό της Φρανκφούρτης, να τα διαχειριστεί όπως θέλει. Κατά τα άλλα, να χουμε εμπιστοσύνη -σε ποιον ακριβώς; Στον Στουρνάρα; Στη Λαζάρ που μας "συμβουλεύει" για το χρέος; Στην Παναρίτη; Σε ποιον;
3. Η "ομάδα περιουσίας", όπως και το "Κοινό Κεφάλαιο" είναι λογαριασμοί που ανήκουν στην ΤτΕ και κάθε Οργανισμός απλώς έχει ένα ποσοστό της μερίδας. Εξ ου και η ΤτΕ κάνει ότι θέλει και κανείς δεν έχει λόγο σε αυτό. Εξ ου και το 2012, όταν η ΤτΕ αποφάσισε να κουρέψει μέσω PSI τα ομόλογα του "Κοινού Κεφαλαίου", δεν χρειάστηκε (νομικά) να ρωτήσει ούτε τις Διοικήσεις των ταμείων, ούτε των νοσοκομείων, ούτε των πανεπιστημίων. Τους ανακοίνωσε την επόμενη μέρα ότι έχασαν τα μισά τους λεφτά!
4. Το επιτόκιο δεν είναι εγγυημένο: εδώ δίνουν κατά προσέγγιση ετήσιο 2,6%, αυτό που ισχύει σήμερα δηλαδή, αλλά είτε το κάνει 1% είτε το κάνει 3% η ΤτΕ-Ευρωσύστημα (έτσι λέγεται πλέον η Τράπεζα) δεν δίνει λογαριασμό σε αυτούς που τοποθέτησαν εκεί τα λεφτά τους. Εγγυημένο επιτόκιο δεν υπάρχει σε αυτόν τον λογαριασμό, τελεία.
5. Η διαφορά με το "Κοινό Ταμείο" (που κι αυτό ήταν εγγυημένο από το ελληνικό δημόσιο, αλλά μια χαρά κουρεύτηκε κατά 50% το 2012!) είναι ότι εκεί οι Οργανισμοί (εκτός ΟΤΑ), έδιναν μόνο τα αποθεματικά τους. Τώρα τους υποχρεώνει όλους (και τους ΟΤΑ) να δίνουν ΟΛΑ τους τα λεφτά, αποθεματικά και ταμειακά διαθέσιμα, σε αυτό το λογαριασμό. Εξαιρούνται μόνο τα χρήματα για να πληρώσουν τις επόμενες 15 μέρες. Σκεφτείτε λοιπόν το εξής απλό: πόσο καθυστερούν τα νοσοκομεία να πληρώσουν προμηθευτές και εργαζόμενους σήμερα που έχουν δεσμευμένα μόνο τα αποθεματικά τους, και κάντε μια αναγωγή για το πώς θα πληρώνουν αύριο που θα χουν δεσμευμένα όλα τους τα χρήματα. Κι αυτό γενικεύστε το στους ΟΤΑ και τα Πανεπιστήμια. Θυμάστε που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι, για να βγούμε από την κρίση, πρέπει να πέφτουν λεφτά στην πραγματική οικονομία; Ε, το ακριβώς ανάποδο!
6. "Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης". Μας λένε ότι δήθεν είμαστε σε πόλεμο με τους δανειστές και χρειαζόμαστε όλα μας τα όπλα. Κάνουν το ανάποδο: το τελευταίο μας όπλο, τα αποθεματικά που ΔΕΝ είχαν βάλει στο χέρι ως τώρα οι δανειστές, τους τα δίνουμε στο πιάτο! Να ξέρουν πόσα ακριβώς είναι, να μπορούν να τα κουρέψουν, να τα αφήσουν να εξαντληθούν ή οτιδήποτε άλλο συνεννοηθούν με τον Στουρνάρα και τη Λαζάρ. Ωραία ιδέα!
7. Και τώρα το κερασάκι στην τούρτα ! Η χρησιμοποίηση ταμειακών διαθέσιμων κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι πρωτοτυπία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ας δούμε την έκθεση της αξιολόγησης για το δεύτερο πρόγραμμα προσαρμογής που υπέγραψε ο Αντώνης Σαμαράς τον Απρίλιο του 2014. Σύμφωνα με αυτή και συγκεκριμένα στην παράγραφο 136 η χρήση των ταμειακών διαθεσίμων των άλλων φορέων του δημοσίου όχι μόνο δεν χαρακτηρίζεται ως «πραξικοπηματική» και «υφαρπαγή» αλλά αντίθετα περιγράφεται βήμα-βήμα ως μέτρο που οφείλει να λάβει η κυβέρνηση :




ξεφτύλισμα ρεφορμισμού.png

Βλέπουμε λοιπόν πως παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις των συναδέλφων για την ασφάλεια των χρημάτων των δημόσιων οργανισμών, όλα δείχνουν ότι μάλλον ο στόχος είναι το χρέος και όχι οι ανάγκες μας !

Και το θέμα είναι ότι πρόκειται ακριβώς για εκείνα τα χρήματα που θα μας εξασφάλιζαν ότι, αν μας εκβιάσουν με πιστωτικό γεγονός ή φύγουμε από το ευρώ, θα επιβιώσουμε για μερικούς μήνες και δεν θα τρώμε τις σάρκες μας. Τώρα φροντίζουμε να τα θυσιάσουμε και αυτά. Και μετά, χωρίς κανένα back up, θα πάει η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί με τους δανειστές; Και τι νομίζετε ότι θα πουν οι δανειστές δηλαδή; Βρε καλώς τα παιδιά; Δεν θα πουν πάλι "Μνημόνιο ή σας κλείνουμε τις Τράπεζες από Τρίτη;" (έτσι ακριβώς το πε ο Δραγασάκης ότι τους  είπαν στις 20 Φλεβάρη) 

Αυτός ο φαύλος κύκλος έχει μόνο μια έξοδο: στάση πληρωμών και μονομερή διαγραφή χρέους, έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ και να ξαναχτίσουμε τη ζωή μας σε άλλες βάσεις. Όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο !





10689809_741743765872793_6831543908586519650_n.jpg



Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Ένα αντίο και μια υπόσχεση στο συμφοιτητή μας Βαγγέλη Γιακουμάκη

 *

Δεν θα σιωπήσουμε ποτέ !

                Ένας συμφοιτητής μας είναι νεκρός. Για οποιον αξιώνει να λέγεται άνθρωπος η δολοφονία αυτή δεν μπορεί να είναι μία ακόμα στατιστική, και ας είναι αυτοί οι νεκροί πολλοί. Καθένας απο αυτούς με την μοναδικότητα του και όλοι μαζί είναι εδώ παρόντες σαν υπενθύμιση της σήψης και της ανελευθερίας αυτής της κοινωνίας . Δεν αρκεί η οργή πόσω μάλλον μια συγκαταβατική θλίψη , είναι χρέος μας προς τον Bαγγέλη να σταματήσουμε να σωπαίνουμε , ειναι χρέος προς τον εαυτό μας να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Να διαλέξουμε την ζωή και όχι την επιβίωση της άλλης μιας μέρας φορτωμένοι με σιωπή ,αφήνοντας πίσω μας οτιδήποτε ανθρώπινο !
                Παράλληλα με την κοινωνική εξαθλίωση των μνημονίων και της ανελευθερίας, του ακήρυχτου πολέμου των λίγων πάνω στους πολλούς ανθεί ο επιβιωτισμός και η περιθωριοποίηση σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο . Σε ένα τέτοιο περιβάλλον που εξοντώνει βιολογικά (αυτοκτονίες , δολοφονίες κτλ ) και ψυχολογικά η κυρίαρχη στάση λέει "κοίτα την δουλειά σου, εσένα τι σε νοιάζει; " αλλά και " εσύ μπορείς να τα καταφέρεις αρκεί να γίνεις καλύτερος και ανταγωνιστικότερος απο τους άλλους " .Απαραίτητη προϋπόθεση η κοινωνική αποδοχή και η εναρμόνιση με τα κυρίαρχα πρότυπα συμπεριφοράς .Καμία διαφορετικότητα δεν είναι αποδεκτή έξω απο τα στενά αυτά όρια.Έχεις να κάνεις έτσι μια επιλογή ή να προσποιηθείς οτι ζεις μια ζωή που δεν διάλεξες να σιωπήσεις καταπιέζοντας τον εαυτό σου ή να τιμωρηθείς -περιθωριοποιηθείς φτάνοντας όπως φαίνεται μέχρι και στην βιολογική σου εξόντωση. Αυτην την επιλογή αντιμετώπιζε ο Βαγγέλης κάθε μέρα , αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.
                O Βαγγέλης με καταγωγή απο ένα χωριό της Κρήτης φοιτούσε τα τελευταία 2 χρόνια στην Γαλακτοκομική σχολή Ιωαννίνων. Η ζωή του εκεί όπως αποκαλύφθηκε αργότερα ήταν μια καθημερινή κόλαση. Μια ομάδα τραμπούκων με φυσική και ψυχολογική βία καθημερινά απαιτούσε ο Βαγγέλης να εναρμονιστεί με τα πρότυπα του νταή "άντρα" που όπως έλεγαν "ταιριάζει στην Κρήτη". Ο Βαγγέλης αρνούμενος να απορρίψει την διαφορετικότητα του το πλήρωσε με την ίδια του την ζωή. Οι δολοφόνοι του μπορούν πια να είναι περήφανοι για το έργο τους και μαζί τους όλοι εκείνοι που ήξεραν και σιώπησαν υπακούοντας στα κάθε είδους "κοίτα την δουλειά σου " . Αλλα η ιστορία δεν σταματά εδώ .Ενω η εξαφάνιση του δηλώθηκε στις 6 Φεβρουαρίου πολύ νωρίτερα είχαν ακουστεί διαμαρτυρίες για την συμπεριφορά αυτή των υπανθρώπων. Καταγγελίες που ο βουλευτής της ΝΔ Μαρκογιαννάκης φρόντιζε μέσω της θέσης του να μείνουν στην αφάνεια υπηρετώντας όπως φαίνεται επάξια κάθε φάσμα της κοινωνικής σήψης απο την εξαθλίωση των μνημονίων μέχρι το σκοτάδι του ρατσισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού. O επίλογος της ιστορίας αυτής ανήκει στην οικογένεια του θύματος . Κάλυψη μέσω του διαδικτύου στους τραμπούκους του Βαγγέλη με το "αφήστε ήσυχα τα παιδιά" , αρνούμενοι μέχρι τέλους να καταθέσουν στον ανακριτή για την εξαφάνιση του παιδιού τους. Προφανώς η διαφορετικότητα του Βαγγέλη ήταν για τους ίδιους μια ντροπή που έπρεπε να μείνει μυστική , μια ντροπή που εκ του αποτελέσματος ήταν πάνω και απο την αξία της ίδιας του της ζωής . Έτσι φτάσαμε στην είδηση που μένει στην απλότητα της να θυμίζει τις βαριές ευθύνες όλων μας " Ο εικοσάχρονος φοιτητής Βαγγέλης Γιακουμάκης, που είχε εξαφανιστεί από τις 6/2/2015,  βρέθηκε νεκρός σε περιοχή πέριξ της πανεπιστημιακής σχολής στην οποία φοιτούσε στα Ιωάννινα. Έφερε τραύμα στο δεξί του χέρι, ενώ δίπλα του βρέθηκε ένα μαχαίρι "
         Είτε πρόκειται για αυτοκτονία είτε για δολοφονία, είμαστε οργισμένοι για τα βασανιστήρια τα οποία υπέστη ο Βαγγέλης από συμφοιτητές του στη φοιτητική εστία όπου διέμενε και τα οποία βγήκαν στη δημοσιότητα από συγκάτοικο του παιδιού. Για τη ψυχολογική κακοποίηση που υπέστη ένας άνθρωπος, επειδή, ανεξάρτητα από το αν ήταν ομοφυλόφιλος ή όχι, δεν ταίριαζε στα κυρίαρχα κανονιστικά πρότυπα συμπεριφοράς που προάγει μία κοινωνία που δεν ανέχεται οτιδήποτε το «διαφορετικό». Για την κάλυψη που φαίνεται ότι έχουν τα ανθρωπόμορφα κτήνη που εξευτέλισαν την αξιοπρέπεια ενός νέου ανθρώπου από βουλευτή της ΝΔ, όμοια με την κάλυψη που απολάμβαναν τόσα χρόνια από κράτος και παρακράτος ναζιστικές -φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές στις κυβερνητικές θέσεις και τις κρατικές υπηρεσίες. Για τη σιωπή που βασίλευε τόσο καιρό στη φοιτητική εστία από ιθύνοντες και διαμένοντες. Κυρίως για την συνεχιζόμενη αναπαραγωγή από την ελληνική οικογένεια και όλη την κοινωνία της ομοφοβίας, του σεξισμού, της ξενοφοβίας και κάθε άλλης ρατσιστικής και φασιστικής νοοτροπίας που πνίγει τη διαφορετικότητα και την ελευθερία.Εν τέλει για το ίδιο το σύστημα τον καπιταλισμό που βολικά αναπαράγει κάθε είδους διακρίσεις και κοινωνικούς αυτοματισμούς! 
          Η κάθε μία, ο κάθε ένας μας και όλοι μαζί έχουμε ευθύνη να μην κάνουμε βήμα πίσω απέναντι σε κρούσματα βίας ενάντια σε ομοφυλόφιλους, διεμφυλικούς, γυναίκες και μετανάστες, σε άτομα με ειδικές ανάγκες και «ψυχικά νοσούντες». Έχουμε καθήκον να κόψουμε από τη ρίζα το φασισμό και το ρατσισμό. Επιμένουμε να απλώνουμε το χέρι της συλλογικότητας ,να συζητάμε και να αντιστεκόμαστε σε κάθε αδικία οποιασδήποτε μορφής ! Γι αυτό οφείλουμε μια συγγνώμη στον Βαγγέλη και στον εαυτό μας που δεν καταργήσαμε τις σιωπές ,που δεν έχουμε αλλάξει ακόμα αυτόν τον κόσμο ώστε να ήταν και αυτός μέρος του  . Αλλά και μια υπόσχεση :
                                            
                                           ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ

*αναδημοσίευση από ΠΑΦ-ΕΑΑΚ

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΝΟΜΙΚΗΣ 18/03

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ


4 μήνες πέρασαν από την τελευταία Γενική Συνέλευση και όμως είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η υπερψήφιση του πλαισίου της ΔΑΠ δεν συνέβαλε σε καμία περίπτωση στην επίλυση των φοιτητικών μας προβλημάτων.

Εδώ και 2 μήνες που έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρατηρούμε ότι τα προβλήματα που ταλανίζουν το Πανεπιστήμιο παραμένουν στο έπακρον. Πρόσφατα μάθαμε πώς το Υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε να ‘’κόψει’’ το αποθεματικό του Πανεπιστημίου Κρήτης (το οποίο εδώ και χρόνια χρησιμοποιούσε για τη σίτιση των φοιτητών) και να τα δώσει για την αποπληρωμή του χρέους. Φαίνεται λοιπόν ότι για άλλη μία φορά οι υποσχέσεις της κάθε κυβέρνησης  θα μένουν υποσχέσεις και οι τούμπες θα ακολουθούν η μία την άλλη.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική που ακολουθούν δεν τρέφουμε αυταπάτες περί "συμμαχιών" με το Υπουργείο και την Κυβέρνηση όπως χαρακτηριστικά τονίζουν άλλοι. Αντίθετα πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα μέσα από ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα που θα οργανωθεί μέσα από τις γενικές του συνελεύσεις, τώρα που έχει φύγει η ακροδεξιά σαβούρα, να επιβάλλουμε αιτήματα που χρόνια παλεύουμε για αυτά ως φοιτητές.


  • ·        άμεση κατάργηση νόμου Διαμαντοπούλου
  • ·     καμία διαγραφή φοιτητή, επαναφορά όλων των διαγραφέντων, κανένα όριο στις σπουδές μας (ούτε 2ν ούτε ν+2)
  • ·        άμεση επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου
  • ·        κατάργηση Συμβουλίων Διοίκησης 
  • ·   κλείσιμο της ιδιωτικής νομικής στην Κρήτη και κάθε άλλης ιδιωτικής σχολής  (η λειτουργία των οποίων ορίζεται από την Ε.Ε. με σκοπό την ισότιμη αναγνώρισή τους και την υποβάθμιση των πτυχίων μας)
  • ·        αύξηση κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία

    ü      σίτιση και στέγαση για όλους.
    ü   Άμεσα η κάτω λέσχη να περάσει στα χέρια του Πανεπιστημίου, φαγητό για όλους τους φοιτητές.
    ü   Οι αχρησιμοποίητες μαθητικές εστίες στο κέντρο της πόλης να στεγάσουν συμφοιτητές μας.
    ü   Συγγράμματα, κώδικες και πρακτικά θέματα για όλα τα μαθήματα.
    ü   Συνεχής ενημέρωση της βιβλιοθήκης της σχολής μας με βιβλία και περιοδικά (Από το 2004 δεν έχει αγοραστεί ούτε ένα βιβλίο!)


Η συμμετοχή κάθε φοιτήτριας και κάθε φοιτητή στην γενική συνέλευση είναι επιτακτική με σκοπό να αποφασίσουμε μαζικά και αμεσοδημοκρατικά κάνοντας πέρα φοιτητοπατέρες, κάνοντας πέρα την λογική της αποπολιτικοποίησης, της απάθειας και της αναμονής που διακατέχει τον σύλλογο τον τελευταίο καιρό. Τα συμφέροντα μας θα τα υπερασπιστούμε μόνο εμείς μέσα από αγώνες και κινητοποιήσεις στην συνέλευση και όχι μέσα από πελατειακές σχέσεις, φιλίες της μίας ψήφου και εκδρομές στην Κωνσταντινούπολη. Δεν είμαστε ούτε εμμονικοί ούτε γραφικοί που καλούμε συνελεύσεις δίχως λόγο, τα προβλήματα τα βλέπουμε κάθε μέρα στην σχολή όχι να μειώνονται αλλά να αυξάνονται και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται είτε τυφλός είναι είτε εθελοτυφλεί. Ακριβώς για αυτό τον λόγο καλούμε τον σύλλογο να δραστηριοποιηθεί και να επιβάλλει τις ανάγκες του, αντί να πάμε για έναν ίδιο κοινότυπο καφέ ας συζητήσουμε και ας αποφασίσουμε συλλογικά μαζί με τους συναδέλφους μας για το εάν θέλουμε ένα μέλλον που θα περιλαμβάνει διαγραφές, υποχρηματοδότηση, δίδακτρα ή όχι;