ΠΩΣ
ΣΙΓΟΥΡΑ
ΔΕΝ
ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ
ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΡΜΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
μια
πληρωμένη απάντηση στην ΑΡΕΝ
Το
δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο δέχεται
αυτό το διάστημα μία τεράστια επίθεση:
δεκάδες
χιλιάδες
διαγραφές
φοιτητών που μόνοι τους και με κόπο
κέρδισαν το δικαίωμά τους στις σπουδές
(και που στην τελική σε τίποτα δεν
κοστίζουν...) με σκοπό να εμπεδωθεί ένα
κλίμα εκφοβισμού του φοιτητόκοσμου
εξοικειώνοντάς τον με μία λογική ατομικής
επιβίωσης απέναντι σε έναν βούρδουλα
που λέγεται “παίρνεις πτυχίο στα ν+2
έτη σπουδών ή διαγράφεσαι”.
Κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και αφεντικά για άλλη
μια φορά αποφασίζουν ότι όποιος δεν
χωράει στα σχέδια τους είναι αναλώσιμος
που μπορεί να πεταχτεί στην άκρη, όπως
συστηματικά επιβάλλουν τόσο καιρό με
απολύσεις, συγχωνεύσεις, διαθεσιμότητες
και μια σειρά αντεργατικών και
αντι-εκπαιδευτικών μέτρων που δεν έχουν
τελειωμό. Θέλουν ανθρωπάρια φοβισμένα
και εξατομικευμένα για να δουλεύουν
κάτω από τους χειρότερους όρους μπας
και ξεβαλτώσουν από την βαθιά κρίση
τους, μήπως και καταφέρουν να επιπλεύσουν
μέσα σε ένα σάπιο σύστημα που βουλιάζει.
Το
σχήμα της ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ από την πρώτη
στιγμή καλεί τους συμφοιτητές μας να
τους “χαλάσουμε την σούπα” με όπλο τις
μαζικές συλλογικές και κινηματικές
διαδικασίες των Φοιτητικών Συλλόγων
και με στόχευση την ανατροπή της επίθεσης,
για να ανοίξουμε ένα γύρο αντεπίθεσης
και να επιβάλλουμε ένα πανεπιστήμιο
και μια κοινωνία στο ύψος των αναγκών
μας!
Όπως
είναι λογικό, οι παρατάξεις της
συγκυβέρνησης στα πανεπιστήμια, η
ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ βρίσκονται σταθερά και
υπεύθυνα απέναντι σε οποιαδήποτε
προσπάθεια συλλογικών και κινηματικών
διαδικασιών στα πανεπιστήμια, βρίσκονται
σταθερά απέναντι σε κάθε προσπάθεια
ριζοσπαστικοποίησης των φοιτητών.
Γι'αυτό μπλοκάρουν τις προσπάθειες
σύγκλισης Γενικής Συνέλευσης και κάθε
κινητοποίησης του Συλλόγου. Γι'αυτό
είναι υπέρ της κατάργησης του ασύλου,
των μπάτσων στις σχολές, την εξουδετέρωση
και την γραφειοκρατικοποίηση των
φοιτητικών συλλόγων. Δυστυχώς
το τελευταίο διάστημα βρίσκουν έναν
ανέλπιστο σύμμαχο στο πρόσωπο της ΑΡΕΝ.
Τελευταίο
δείγμα γραφής της ΑΡιστερής ΕΝότητας
(...όνομα και πράμα)
είναι
μια ανυπόφορα δασκαλίστικη ανακοίνωση
[https://www.facebook.com/arenkom/posts/664822783625668]
που
κατηγορεί
την ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ οτι “καπηλεύεται”
τον ΣΦ και παίζει ένα “παιχνίδι
εντυπώσεων” και “πυροτεχνημάτων” που
“βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση
της αναζωπύρωσης του συλλόγου” (sic!).
Το έγκλημά μας; Ότι καλούμε σε πραγματοποίηση
Γενικής Συνέλευσης ώστε να βάλουμε
άμεσο μπλόκο στο μέτρο των διαγραφών
των συμφοιτητών μας, την στιγμή που το
ΔΣ με κύρια ευθύνη των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ (αλλά
και του ΜΑΣ που πρότεινε ΓΣ ...για τα τέλη
του μήνα!) αρνείται να το κάνει και όποια
κωλυσιεργία κινδυνεύει να αποβεί
μοιραία.
Όσο
και να ψάξαμε στο κείμενό της ΑΡΕΝ όμως,
παρά τις πομπώδεις εξαγγελίες για το
“πώς θα συμβάλλει κανείς σε έναν θερμό
Σεπτέμβρη” για να ανταπεξέλθει στην
“κρισιμότητα της κατάστασης και την
αναγκαιότητα αναζωπύρωσης του συλλόγου
απέναντι στο μέτρο των διαγραφών”, δεν
μπορέσαμε να βρούμε καμία αντι-πρόταση!
Τουλάχιστον το ΜΑΣ πρότεινε ΓΣ μέσα
στον μήνα του Σεπτέμβρη, ενώ η
ΑΡΕΝ μετά την άρνηση του ΔΣ το μόνο που
βρήκε να κάνει είναι να καταγγείλει την
ΕΑΑΚ, ενώ όσον αφορά στον “θερμό
Σεπτέμβρη”, αυτός μάλλον παραπέμπεται
στις καλένδες!!!
Για να δικαιολογήσει την στάση της, η
ΑΡΕΝ προβάλλει το επιχείρημα ότι “δεν
έχει προηγηθεί καμια πολιτική ζύμωση
και δράση αναφορικά με το ζήτημα των
διαγραφών” και ότι “η ΓΣ συγκαλείται
με συγκεκριμένους τρόπους (διεξαγωγή
και υπερψήφιση πρότασης στο ΔΣ ή συλλογή
υπογραφών ισάριθμων με την απαρτία)
έτσι ώστε
να αποφεύγονται αυθαίρετα καλέσματα
και να εκφράζεται είτε η γνώμη του ΔΣ
είτε των υπογραφόντων φοιτητών”, ενώ
ταυτόχρονα νουθετεί την αριστερά με
πρετεντερική ορολογία και λογική να
μην παίζει τον “καθοδηγητή”(sic)
στο πανεπιστήμιο και τον “ήρωα” γιατί
οι φοιτητές “από τα κάτω” και με την
“δικιά τους βούληση” μπορούν να
κινητοποιηθούν ως φοιτητικός σύλλογος.
Καταρχάς
να απονείμουμε το χρυσό μετάλλιο
αυτοακύρωσης και αντίφασης τουλάχιστον
για φέτος (γιατί αποκλείεται αυτό το
ρεκόρ να ξεπεραστεί αρκετά σύντομα...)
στην ΑΡΕΝ. Τα σημεία που φάσκει και
αντιφάσκει με τον λόγο, αλλά και τις
πρακτικές της είναι αμέτρητα:
Από
την μία αγχώνεται για το πως θα κάνουμε
έναν θερμό κινηματικό σεπτέμβρη και
από την άλλη δεν προτείνει τίποτα
συγκεκριμένο!
Από
την μία επικαλείται την τυπική νομιμότητα
και από την άλλη έχει συμμετάσχει σε
ΓΣ μετά από συλλογή υπογραφών που ΔΕΝ
έχουν επικυρωθεί από το ΔΣ, λόγω άρνησης
της ΔΑΠ-ΠΑΣΠ να τις αναγνωρίσουν. Έχει
συμμετάσχει δηλαδή σε ΓΣ που νομιμοποιήθηκε
de
facto από
την απαρτία των φοιτητών!
Από
την μία υποστηρίζει ότι οι φοιτητές
μόνοι τους και “από τα κάτω” θα
κινητοποιήσουν τον Σύλλογο και από την
άλλη εξαρτεί την διεξαγωγή της ΓΣ από
την γνώμη του ΔΣ (...γνωστού οργάνου των
από κάτω)!
Από
την μία καταγγέλει την προσπάθεια
αφαίρεσης της πολιτικής δράσης στα
πανεπιστήμια μέσω του μέτρου των
διαγραφών και από την άλλη ισχυρίζεται
ότι δεν χρειάζεται η αριστερά να παίρνει
πολιτικές πρωτοβουλίες μιας και όλα
θα τα κάνουν οι “από κάτω” (λες και οι
αριστεροί φοιτητές δεν ανήκουν στους
“από κάτω”...)
Από
την μία μιλάει για την ανάγκη να μην
υποκαθιστά η αριστερά ως “ήρωας” την
μαζική δράση και από την άλλη η δράση
της εξαντλείται στο να καλεί ακτιβισμούς
ως ΑΡΕΝ, έξω από τις διαδικασίες του
φοιτητικού συλλόγου. Και μετά έχει και
το θράσος να μιλάει και για “πυροτεχνήματα”!
Από
την μία τονίζει την “ανάγκη πολιτικής
ζύμωσης” στον σύλλογο και από την άλλη
λέει ότι η αριστερά στο πανεπιστήμιο
δεν πρέπει να “παίζει τον καθοδηγητή”
και άλλα τέτοια ωραία ιδεολογήματα που
στόχο έχουν να φιμώσουν την αριστερά
και την ριζοσπαστικοποίηση του κίνηματος.
Από
την μία μιλάει για “παιχνίδι εντυπωσιασμού”
και από την άλλη το μοναδικό της μέλημα
το τελευταίο διάστημα είναι οι
παραταξιακοί ακτιβισμοί και οι πομπώδεις
καταγγελίες στην ΕΑΑΚ!
Όσον
αφορά το κατά πόσο έχει “ζυμωθεί” το
ζήτημα των διαγραφών (και όλης της
εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης) όπως και
αυτό της αναγκαιότητας δραστηριοποίησης
του Συλλόγου
και προσπάθειας για μαζικές, ζωντανές
και δημοκρατικές Γενικές Συνελεύσεις
από το σχήμα της ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ, δεν θα
μπούμε στον κόπο να απαντήσουμε εκτενώς.
Προτείνουμε μονάχα στους συναγωνιστές
της ΑΡΕΝ να πατάνε λίγο πιο συχνά στην
σχολή, για να έχουν έστω και μια αμυδρή
εικόνα της δράσης μας, της παρέμβασής
μας και των πολιτικών μας προτάσεων στο
σύλλογο. Αν για οποιοδήποτε λόγο τους
είναι δύσκολο, υπάρχουν τα περισσότερα
κείμενά μας ανεβασμένα και στο διαδίκτυο,
όπου μια πρόχειρη ματιά των κειμένων
μόνο της τελευταίας χρονιάς (από τον
αντι-οδηγό που μοιράστηκε στις αρχές
μέχρι και τη μπροσούρα που μοιράστηκε
στις φοιτητικές εκλογές) θα τους
κατατοπίσει επαρκώς.
Σε
κάθε περίπτωση προκύπτουν τα ερωτήματα:
πως
γίνεται ένα σχήμα της αριστεράς να
φτάνει στο σημείο να επικαλείται την
τυπική νομιμότητα (γνωρίζοντας από
πρώτο χέρι πως σε περίπτωση που υπάρχει
απαρτία, μια συνέλευση είναι de
facto νομιμοποιημένη
από τους ίδιους τους φοιτητές), όταν
ένα τόσο καταστροφικό μέτρο βρίσκεται
προ των πυλών;
Πως
γίνεται να διαχωρίζει κανείς σε
“αυθαίρετα” και μη καλέσματα σε Γενική
Συνέλευση; Ποιος έχει σύμφωνα με την
ΑΡΕΝ την δικαιοδοσία να καλεί σε ΓΣ
(πέρα από το ΔΣ που ρητά αναφέρει);
Αν
κάποιοι ανένταχτοι φοιτητές καλέσουν
τον σύλλογο να συνεδριάσει, η ΑΡΕΝ θα
βγάλει ανακοίνωση να τους καταγγείλει
ως αυθαίρετους και καπελωτές;
Πως
γίνεται αριστερό σχήμα να κάνει διάκριση
ανάμεσα στα μέλη ενός αριστερού σχήματος
και στους “φοιτητές” εν γένει, λες και
οι αριστεροί δεν είναι και αυτοί
φοιτητές, αλλά κάτι εξωγήινοι που έχουν
έρθει στην σχολή για να επιβάλλουν τα
περίεργα σχέδιά τους, όπως θα ήθελε η
ΔΑΠ να πιστεύουμε;
Η
συλλογή υπογραφών από ένα σχήμα είναι
τελικά και αυτή αυθαίρετη κίνηση
καπελώματος, αφού δεν προκύπτει “από
τους φοιτητές”, αλλά από τα περίεργα
πλάσματα που λέγονται μέλη ενός αριστερού
σχήματος στην σχολή;
Πως
γίνεται να αντιπαραβάλλει τον ρόλο της
αριστεράς με τον ρόλο των “από κάτω”;
Οι αριστεροί δεν ανήκουν στους από
κάτω; Η
ΑΡΕΝ σαν (εξ'αρχής αυτοπροσδιοριζόμενη)
αριστερά είναι δηλαδή συνειδητά με
τους “από πάνω”; Η πρόταση πλαισίων
απόφασης από την ΑΡΕΝ στις Γενικές
Συνελεύσεις αποτελεί καπέλωμα των “από
κάτω” και προσπάθεια “φωτεινής
καθοδήγησης” του Συλλόγου; Γιατί η
ΑΡΕΝ δεν έχει αυτοδιαλυθεί ακόμα μέσα
στο ΣΦ;
Γιατί
καθίσταται κατά την ΑΡΕΝ δυνατή η
“παρέκκλιση” από την τυπική νομιμότητα
μόνο σε περιόδους “αναβρασμού”, αλλά
στις άλλες οφείλουμε να τους “ταράζουμε
στην νομιμότητα”
(όπως θα έλεγε και ο Παπαδημούλης,
ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ;)
Γιατί
η ΑΡΕΝ μιλάει συγκεκριμένα μονάχα για
την “αριστερά στο
πανεπιστήμιο”;
Μήπως επιτρέπεται η αριστερά να το
παίζει “ήρωας” κάπου “εκτός
πανεπιστημίου”; Θα
μπορούσε πχ αυτό το “κάπου εκτός
πανεπιστημίου” να είναι η κοινωνία
και αυτός ο “ήρωας” μια κυβέρνηση της
αριστεράς, που έρχεται να μας σώσει από
το “κινηματικό αδιέξοδο”;
Το
κλειδί στην στάση της ΑΡΕΝ έγκειται
στην συνολικότερη διαχειριστική λογική
που την διαποτίζει και στον οργανικό
δεσμό της με τον ΣΥΡΙΖΑ, που γίνεται
κόμμα εξουσίας.
Έχοντας σαν ανάλυση ότι το φοιτητικό
κίνημα, όπως και το εργατικό συνολικότερα,
δεν μπορεί να επιβάλλει νίκες και να
χαράξει πάνω στις δικές του δυνάμεις
και πραγματικά από τα κάτω έναν άλλο
δρόμο για την κοινωνία και το πανεπιστήμιο,
προσπαθεί να στομώσει την ριζοσπαστικότητά
του, τις αιχμηρά πολιτικές πρακτικές,
μορφές πάλης και διεκδικήσεις του, την
αυτοτελή ανάπτυξη και κλιμάκωσή του.
Ακολουθεί πιστά την κομματική γραμμή
που θέλει το κίνημα να μην ξεπερνάει το
“ταβάνι” της πολιτικής πρότασης του
ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή: “γενικόλογο όχι στα
μέτρα – καμία συγκεκριμένη θετική
πρόταση στο ύψος των αναγκών μας – να
πέσει η κυβέρνηση από μόνη της, ταράζοντάς
την στην νομιμότητα (προσεχώς με τα
κοινοβουλευτικά παζάρια για τον πρόεδρο
της δημοκρατίας κατά την άνοιξη) – να
βγει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση”, χωρίς να
προτείνει επιθετικές διεκδικήσεις και
μαχητικό κίνημα, μην τυχόν και τρομάξουν
οι αξιότιμοι συνομιλητές στον Σύνδεσμο
Ελλήνων Βιομηχάνων, οι ζαπατιστικές
κοινότητες του Αγίου Όρους ή η παρεξηγημένη
και παραστρατημένη Ευρωπαϊκή Ένωση
(που μπορεί να γίνει και των λαών κάποια
στιγμή...)
Ως
ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ πιστεύουμε ότι ως φοιτητές
και αυριανοί (ή και ταυτόχρονα) εργαζόμενοι
οφείλουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις
ηττοπαθείς, συμβιβασμένες και αδιέξοδες
λογικές που οδηγούν μακριά από τις
ελπίδες και τις δεκδικήσεις μας. Οφείλουμε
να πορευτούμε συλλογικά, μαζικά και
κινηματικά τον δρόμο του αγώνα και των
ριζοσπαστικών πρακτικών και διεκδικήσεων,
να οργανώσουμε από τα κάτω την αντεπίθεση
μας και να συντονιστούμε με όλα τα
κομμάτια του πανεπιστημίου και της
κοινωνίας που βρίσκονται ήδη στον αγώνα
ή/και πλήττονται από τις επιθέσεις
κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και αφεντικών. Έχουμε
την δύναμη να τους ανατρέψουμε και να
χτίσουμε ένα μέλλον στο ύψος των ονείρων
μας και θα αγωνιστούμε μέχρι την νίκη!
ΚΑΝΕΝΑΣ-ΜΙΑ
ΦΟΙΤΗΤΗΣ-ΤΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ!
ΜΕ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΜΕ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΡΟΙΚΑ!
Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της
Χρυσής Αυγής το αντιφασιστικό κίνημα βγαίνει ξανά στο δρόμο απαιτώντας
να τιμωρηθούν οι χρυσαυγίτες δολοφόνοι για τα εγκλήματά τους και να
γκρεμίσουμε την κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων που εξακολουθεί να τους
κάνει πλάτες. Η κυβέρνηση της φτώχειας, της ανεργίας, του ρατσισμού και
των επιστρατεύσεων που παραπαίει, συνεχίζει την προσπάθεια να βρει
στηρίγματα στη Χρυσή Αυγή. Η αδειοδότηση των προφυλακισμένων στελεχών
της Χρυσής Αυγής να παρευρεθούν στις ορκωμοσίες των δημοτικών και
περιφερειακών συμβουλίων, τα μπρος πίσω στην κατάθεση του
αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, η αποφυλάκιση της Σκορδέλη και του
Ματθαιόπουλου, αλλά και η προκλητική αθώωση των δολοφόνων της Μανωλάδας
είναι δείγματα ότι αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει να στήνει γέφυρες μαζί
τους. 